Stopa bezrobocia w stolicy Belgii nieznacznie wzrosła w porównaniu z wrześniem 2024 roku, osiągając poziom 15,1 procent. W ujęciu miesięcznym wskaźnik pozostał stabilny. Dane te opublikowała w poniedziałek brukselska agencja zatrudnienia Actiris, przedstawiając szczegółową analizę sytuacji na lokalnym rynku pracy.
Pod koniec września 2025 roku w rejestrach Actiris figurowało 94 693 osób poszukujących zatrudnienia, co oznacza wzrost o 1,4 procent w stosunku do tego samego miesiąca rok wcześniej. Dane te pokazują złożoną dynamikę brukselskiego rynku pracy, charakteryzującą się różnorodnymi tendencjami w poszczególnych kategoriach bezrobotnych.
Zróżnicowana dynamika w poszczególnych grupach
Analiza struktury bezrobocia ujawnia znaczące różnice między kategoriami osób poszukujących pracy. Liczba osób pobierających zasiłek spadła o 1,8 procent, co odpowiada zmniejszeniu o 915 osób. Podobny trend odnotowano wśród młodych odbywających staż integracyjny – ich liczba spadła o 1,1 procent.
Odwrotna tendencja wystąpiła natomiast w grupie określanej jako „inni poszukujący pracy”. W tej kategorii odnotowano wzrost o 6,8 procent, czyli o 2 332 osoby więcej niż rok wcześniej. Grupa ta obejmuje osoby, które z różnych powodów nie kwalifikują się do pobierania zasiłku dla bezrobotnych, co może wskazywać na rosnącą liczbę przypadków zatrudnienia prekaryjnego lub trudności w dostępie do systemu zabezpieczenia społecznego.
Rosnąca rola CPAS w pomocy osobom bez pracy
Niepokojącym sygnałem jest gwałtowny wzrost liczby osób poszukujących zatrudnienia zarejestrowanych w publicznych ośrodkach pomocy społecznej CPAS/OCMW. Obecnie jedna piąta wszystkich osób bez pracy korzysta ze wsparcia tych instytucji, co oznacza wzrost o 16 procent w porównaniu z wrześniem 2024 roku. Taki skok wskazuje na pogłębianie się trudności życiowych osób długotrwale pozostających bez zatrudnienia oraz na rosnącą liczbę przypadków wykluczenia z tradycyjnego systemu ubezpieczeń społecznych.
CPAS pełnią rolę ostatniego ogniwa systemu zabezpieczenia społecznego, pomagając osobom, które utraciły prawo do zasiłków lub nigdy go nie nabyły. Rosnące obciążenie tych instytucji pokazuje skalę problemów strukturalnych zarówno na rynku pracy, jak i w systemie pomocy społecznej.
Długotrwałe bezrobocie jako trwały problem
Dane dotyczące długości okresu pozostawania bez pracy wskazują na utrwalony problem długotrwałego bezrobocia. Prawie połowa osób poszukujących zatrudnienia nie pracuje od co najmniej dwóch lat. Ta grupa zwiększyła się o 3,1 procent w skali roku, co potwierdza trwałe wykluczenie zawodowe znacznej części mieszkańców Brukseli.
Z drugiej strony, 37,9 procent bezrobotnych pozostaje w tej sytuacji krócej niż rok. Osoby te stanowią grupę, którą najłatwiej objąć skutecznymi działaniami aktywizacyjnymi, zanim utracą kwalifikacje czy motywację do powrotu na rynek pracy.
Profile demograficzne i edukacyjne bezrobotnych
Struktura demograficzna osób bez pracy w Brukseli pokazuje dodatkowe wyzwania dla polityki zatrudnienia. Prawie jedna czwarta zarejestrowanych ma co najmniej 50 lat. Ta grupa boryka się ze szczególnymi trudnościami w znalezieniu pracy – od przestarzałych kwalifikacji po stereotypy dotyczące starszych pracowników.
Niepokojący pozostaje również poziom wykształcenia. Aż 60 procent bezrobotnych nie posiada świadectwa ukończenia szkoły średniej wyższego stopnia lub jego równoważnika. Niski poziom edukacji stanowi istotną barierę w dostępie do stabilnego zatrudnienia w gospodarce coraz bardziej opartej na wiedzy i usługach wymagających wyspecjalizowanych umiejętności.
Kontekst strukturalny rynku pracy
Brukselski rynek pracy zmaga się z wyzwaniami typowymi dla regionów o dużej różnorodności społecznej i ekonomicznej. Stolica Belgii, jako miasto wielojęzyczne i wielokulturowe, cierpi na niedobór ofert odpowiadających profilom osób o niskich kwalifikacjach, a jednocześnie na braki kadrowe w wyspecjalizowanych sektorach.
Wymogi językowe – najczęściej znajomość zarówno francuskiego, jak i niderlandzkiego – stanowią dodatkową barierę dla wielu mieszkańców. Połączenie trudności językowych z niskim poziomem wykształcenia tworzy złożony splot czynników utrudniających dostęp do rynku pracy.
Wyzwania dla polityki zatrudnienia
Opublikowane dane stawiają przed Actiris i władzami regionu stołecznego szereg poważnych wyzwań. Rosnąca liczba osób zależnych od CPAS wskazuje na potrzebę wzmocnienia systemów wsparcia dla najbardziej wykluczonych. Z kolei wysoki odsetek długotrwale bezrobotnych wymaga intensyfikacji programów aktywizacji zawodowej dostosowanych do specyficznych potrzeb tej grupy.
Szczególnej uwagi wymagają starsi pracownicy oraz osoby o niskich kwalifikacjach – to najbardziej wrażliwe segmenty rynku pracy. Skuteczne interwencje muszą łączyć podnoszenie kwalifikacji z przeciwdziałaniem dyskryminacji oraz tworzeniem realnych możliwości zatrudnienia dopasowanych do różnorodnych profili poszukujących pracy.
Stabilizacja stopy bezrobocia w ujęciu miesięcznym może świadczyć o krótkoterminowej równowadze, jednak wzrost w skali roku i niepokojące zmiany w strukturze bezrobocia pokazują, że brukselski rynek pracy wciąż wymaga konsekwentnych działań i elastycznej polityki zatrudnienia dostosowanej do zmieniających się realiów gospodarczych i społecznych.
