Po raz pierwszy podczas rady zakładowej ujawniono precyzyjną liczbę zagrożonych stanowisk w belgijskich oddziałach koncernu stalowego. Restrukturyzacja dotknie głównie pracowników biurowych zakładu w Gandawie.
Szczegóły planowanych redukcji
Jak potwierdzono w środę, do 140 miejsc pracy może zostać zlikwidowanych w belgijskich oddziałach ArcelorMittal. Redukcje dotyczą przede wszystkim stanowisk administracyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem personelu zakładu w Gandawie.
Od pewnego czasu w przedsiębiorstwie krążyły informacje o planach przeniesienia niektórych funkcji do centrum usługowego w Polsce lub Indiach. Jednak dopiero podczas specjalnego posiedzenia rady zakładowej poświęconego tej kwestii po raz pierwszy wymieniono konkretną liczbę potencjalnych zwolnień.
Strategia delokalizacji usług wspierających
Przedsiębiorstwo analizuje możliwość częściowego przeniesienia działań wspierających, takich jak zarządzanie zasobami ludzkimi, finanse, informatyka oraz zakupy, do tzw. „centrów usług wspólnych” (shared service centers) zlokalizowanych w Polsce lub Indiach.
Kontekst ekonomiczny i polityczny
Decyzja ArcelorMittal wpisuje się w szerszy trend delokalizacji usług biznesowych obserwowany w europejskim przemyśle ciężkim. Koncerny stalowe, zmagające się z rosnącą presją konkurencyjną ze strony producentów azjatyckich oraz wymaganiami klimatycznymi Unii Europejskiej, systematycznie poszukują oszczędności kosztowych.
Zapowiedź redukcji zatrudnienia następuje w szczególnie wrażliwym momencie dla belgijskiej gospodarki. Rząd federalny pod przewodnictwem Barta De Wevera dopiero co ogłosił kontrowersyjny pakiet reform społeczno-ekonomicznych (tzw. pakiet Arizona), który wywołał falę protestów związkowych.
Przypadek ArcelorMittal może stanowić argument dla związków zawodowych, wskazujących na ryzyko dalszej deindustrializacji kraju w wyniku presji ekonomicznej. Jednocześnie dla rządu federalnego jest to wyzwanie w kontekście zapowiadanej strategii reindustrializacji i utrzymania miejsc pracy w sektorach strategicznych.
Na poziomie regionalnym, władze Flandrii stoją przed kolejnym testem skuteczności polityki gospodarczej, szczególnie w zakresie utrzymania wysokopłatnych miejsc pracy w sektorze przemysłowym. Zmiany w strukturze zatrudnienia ArcelorMittal mogą mieć istotne konsekwencje dla lokalnego rynku pracy, zwłaszcza w regionie Gandawy.
Obserwatorzy ekonomiczni wskazują, że przypadek ArcelorMittal odzwierciedla szersze wyzwania strukturalne stojące przed belgijskim przemysłem w epoce transformacji cyfrowej i energetycznej.
