Belgijski Senat w piątek jednogłośnie przyjął ustawę zamrażającą indeksację dotacji dla partii politycznych aż do 2029 r. To element szerokiego pakietu reform, których celem jest ograniczenie kosztów funkcjonowania instytucji państwowych oraz redukcja przywilejów polityków. Senatorowie zatwierdzili także budżet izby wyższej na nadchodzący rok, który może okazać się jednym z ostatnich w historii tej instytucji.
Kompleksowa reforma przywilejów parlamentarzystów
Ustawa przekazana przez Izbę Reprezentantów wpisuje się w serię działań koalicji rządzącej, realizowanych pod hasłem bardziej oszczędnego sprawowania władzy. Pakiet obejmuje szereg rozwiązań uderzających w dotychczasowe przywileje klasy politycznej.
Wśród kluczowych zmian znalazło się obniżenie odpraw dla parlamentarzystów kończących kadencję oraz gruntowna reforma systemu emerytur poselskich i senatorskich. Zlikwidowano również część świadczeń przysługujących byłym parlamentarzystom po zakończeniu pełnienia mandatu.
Oszczędności objęły także organizację rządu, który funkcjonuje bez sekretarzy stanu – stanowisk tradycyjnie pełniących rolę uzupełnienia gabinetów ministerialnych. Wprowadzono ponadto ograniczenia w wypłacaniu uposażeń parlamentarzystom przebywającym na długotrwałych zwolnieniach chorobowych.
Senat zmierza ku likwidacji
Izba wyższa belgijskiego parlamentu może znajdować się u schyłku swojej działalności. Jeśli w przyszłym roku uda się zgromadzić wymaganą większość dwóch trzecich głosów do zmiany konstytucji, Senat zostanie zlikwidowany. Wraz z jego rozwiązaniem znikną również dotacje dla partii politycznych wypłacane z budżetu tej instytucji.
Karl Vanlouwe, przewodniczący klubu parlamentarnego Nowego Sojuszu Flamandzkiego (N-VA) w Senacie, podkreślił historyczny wymiar przyjętych decyzji. Jego zdaniem sama likwidacja Senatu przyniesie oszczędności rzędu 11 milionów euro rocznie. Cały pakiet reform określił jako największą redukcję wydatków na funkcjonowanie aparatu politycznego w Belgii od bardzo długiego czasu.
Konsensus ponad podziałami
Jednogłośne przyjęcie ustawy przez Senat pokazuje rzadko spotykany ponadpartyjny konsensus w sprawie potrzeby ograniczenia kosztów funkcjonowania instytucji państwowych. W obliczu trudnej sytuacji budżetowej kraju oraz rosnących oczekiwań społecznych dotyczących oszczędności w wydatkach publicznych zarówno koalicja rządząca, jak i opozycja zgodziły się na rozwiązania bezpośrednio uderzające w przywileje klasy politycznej.
