Sąd wykonywania kar w Gandawie odrzucił w poniedziałek wniosek o zastosowanie nadzoru elektronicznego wobec Freddy’ego Horiona, znanego pod pseudonimem „Zonnebril” (Okulary przeciwsłoneczne). Skazany na dożywotnie pozbawienie wolności za wyjątkowo brutalne morderstwa, 78-letni dziś Horion przebywa w więzieniu już od 45 lat, co czyni go najdłużej osadzonym w historii belgijskiego systemu penitencjarnego.
Freddy Horion został skazany w 1980 r. na karę dożywotniego więzienia za zamordowanie pięciu osób z jednej rodziny w Mont-Saint-Amand, dzielnicy Gandawy, a także za zabójstwo polskiej sprzedawczyni. Jego zbrodnie wstrząsnęły opinią publiczną i doprowadziły do jednego z najcięższych wyroków w historii belgijskiego wymiaru sprawiedliwości.
Wieloletnie starania o zwolnienie
Od kilku lat Horion podejmuje próby uzyskania złagodzenia kary lub przedterminowego zwolnienia. Wszystkie jego wnioski spotykają się jednak z odmową, ponieważ – zdaniem organów wymiaru sprawiedliwości – wciąż stanowi potencjalne zagrożenie dla społeczeństwa.
Dla przypomnienia, jego wspólnik w zbrodniach, Roland Feneulle, również został skazany na dożywocie i zmarł w 2013 r. po 34 latach spędzonych w więzieniu. Fakt ten podkreśla surowość i nieodwracalny charakter orzeczonych kar.
Deklaracja o eutanazji
W maju bieżącego roku Freddy Horion, za pośrednictwem swojego adwokata, ogłosił, że zamierza poddać się eutanazji, jeśli nie uzyska możliwości opuszczenia zakładu karnego. Oświadczenie to wywołało falę dyskusji o granicach humanitaryzmu w wykonywaniu długoletnich kar, prawach więźniów oraz etycznych aspektach eutanazji w kontekście systemu penitencjarnego.
Kontekst prawny i społeczny
Decyzja sądu w Gandawie ponownie stawia pytania o sens dożywotniego więzienia i możliwości resocjalizacji po wielu dekadach izolacji. Trybunał wykonywania kar, odrzucając wniosek o opaskę elektroniczną, wziął pod uwagę m.in. charakter popełnionych przestępstw, zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary, ocenę ryzyka recydywy oraz ewentualne zagrożenie dla społeczeństwa.
Orzeczenie sądu wskazuje, że nawet po 45 latach od zbrodni wymiar sprawiedliwości wciąż uznaje, że uwolnienie Horiona – nawet pod ścisłym nadzorem elektronicznym – byłoby nieuzasadnione.
Szersza perspektywa
Przypadek Freddy’ego Horiona jest wyjątkowy na tle belgijskiego systemu więziennictwa. Pokazuje wyzwania, przed jakimi stają władze penitencjarne w kontekście starzejącej się populacji więźniów oraz długotrwałych kar pozbawienia wolności. Niezmienna nieugiętość sądu podkreśla, że belgijskie prawo traktuje zbrodnie o szczególnie brutalnym charakterze z pełną surowością, niezależnie od wieku sprawcy czy upływu czasu.
Sprawa Horiona, najdłużej więzionego człowieka w Belgii, ponownie otwiera debatę o celach kary dożywotniej – czy ma ona pozostać czysto represyjna, czy też powinna uwzględniać aspekt resocjalizacji i godności człowieka w obliczu starości.
