Właściciele drugich rezydencji w prowincji Flandria Zachodnia mogą odetchnąć z ulgą. Rada Stanu unieważniła wprowadzony przez władze prowincjonalne podwyższony podatek, uznając go za sprzeczny z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa. Decyzja ta ma poważne skutki finansowe zarówno dla podatników, jak i dla budżetu prowincji.
Trzykrotnie wyższy podatek dla posiadaczy drugich domów
Od roku podatkowego 2024 właściciele drugich rezydencji płacili nawet trzykrotnie więcej niż stali mieszkańcy – 130 euro zamiast 44 euro, a w 2024 r. stawka wzrosła do 147 euro. Podatek dotyczył wszystkich lokali mieszkalnych niezamieszkanych na stałe – zarówno domów, jak i apartamentów letniskowych na wybrzeżu.
Rada Stanu: brak uzasadnienia dla nierównego traktowania
Po skargach złożonych przez właścicieli nieruchomości Rada Stanu uznała różnicę w opodatkowaniu za nieuzasadnioną. Władze prowincji argumentowały, że posiadacze drugich domów generują wyższe koszty infrastrukturalne i wymagają większych inwestycji publicznych. Sąd odrzucił ten argument, podkreślając, że nie przedstawiono żadnych dowodów na rzeczywiste różnice w kosztach utrzymania infrastruktury.
W uzasadnieniu Rada Stanu przypomniała, że zróżnicowanie stawek podatkowych musi być oparte na konkretnych, weryfikowalnych przesłankach – w przeciwnym razie stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady równości.
Prowincja zwróci pieniądze – nawet za poprzednie lata
W wyniku wyroku prowincja Flandria Zachodnia będzie musiała zwrócić wszystkim właścicielom drugich rezydencji nienależnie pobrane kwoty – również za lata 2021 i 2022. Zwroty mają nastąpić automatycznie, bez konieczności składania wniosków przez podatników.
Szacuje się, że koszt operacji może sięgnąć nawet 36 milionów euro, co stanowi poważne obciążenie dla budżetu prowincji.
Debata o podatkach nadmorskich gmin
Decyzja Rady Stanu na nowo otwiera dyskusję o wysokości podatków od drugich rezydencji, szczególnie że gminy nadmorskie nakładają dodatkowe opłaty sięgające od 675 do 1300 euro rocznie – niezależnie od wartości czy powierzchni nieruchomości.
Władze gmin uzasadniają te stawki koniecznością utrzymania infrastruktury turystycznej, gospodarki odpadami i bezpieczeństwa w sezonie letnim. Jednak brak proporcjonalności i uzasadnienia ekonomicznego coraz częściej prowadzi do zaskarżeń – podobne sprawy toczą się m.in. w Knokke-Heist, De Panne i Koksijde.
Umiar i proporcjonalność jako zasada
Rada Stanu przypomniała, że podatek od drugich rezydencji powinien być umiarkowany i proporcjonalny – nie może pełnić funkcji kary finansowej wobec właścicieli, którzy nie mieszkają na stałe w danej gminie. Wyrok ten może stać się precedensem i wpłynąć na kształt przyszłych polityk fiskalnych w regionach turystycznych.
Skutki dla właścicieli i samorządów
Dla właścicieli drugich rezydencji to decyzja oznacza znaczną ulgę finansową oraz gwarancję równego traktowania. Dla samorządów – konieczność poszukiwania nowych źródeł dochodów i ponownego zdefiniowania zasad finansowania usług publicznych w miejscowościach turystycznych.
Decyzja Rady Stanu podkreśla potrzebę znalezienia równowagi między lokalną autonomią podatkową a konstytucyjnym obowiązkiem sprawiedliwego traktowania wszystkich podatników.
