Belgijskie koleje państwowe (SNCB/NMBS) uzyskały prawne potwierdzenie swojej decyzji o wyborze hiszpańskiego producenta taboru. Rada Stanu odrzuciła w piątek wniosek koncernu Siemens o zawieszenie procedury przetargowej, utrzymując w mocy wybór firmy CAF jako preferowanego wykonawcy historycznego kontraktu na dostawę nowych składów.
Uzasadnienie prawne decyzji administracyjnej
Najwyższa instancja administracyjna w Belgii potwierdziła stanowisko auditora przedstawione około dziesięciu dni wcześniej. W uzasadnieniu Rada Stanu wskazała, że Siemens nie zdołał wykazać istnienia nowej metodologii oceny, która nie byłaby wcześniej ogłoszona, ani udowodnić wprowadzenia dodatkowych kryteriów wyboru ustalonych po zakończeniu składania ofert.
Według decyzji Rady Stanu, wskazanie preferowanego oferenta przez SNCB na obecnym etapie postępowania przetargowego nie naruszało zasad proceduralnych. Orzeczenie to stanowi ważny precedens w interpretacji przepisów dotyczących zamówień publicznych w sektorze kolejowym.
Kontekst wielostronnej konkurencji przemysłowej
Francuski producent Alstom również zakwestionował wybór hiszpańskiego konkurenta, składając analogiczny wniosek do Rady Stanu. Orzeczenie w tej sprawie ma zostać ogłoszone w najbliższych dniach i może wpłynąć na ostateczny przebieg przetargu oraz pozycję poszczególnych oferentów.
Sytuacja odzwierciedla ostrą rywalizację między europejskimi gigantami przemysłu kolejowego, gdzie stawką jest jeden z największych kontraktów modernizacyjnych w historii belgijskich kolei.
Parametry strategicznego kontraktu modernizacyjnego
Kontrakt SNCB zakłada odnowienie połowy floty kolejowej do 2032 roku. Przetarg obejmuje umowę ramową na dostawę nowych zespołów trakcyjnych – około 600 składów w pierwszej fazie.
Wartość kontraktu szacuje się na 1,7–3,4 miliarda euro, co czyni go jedną z największych inwestycji transportowych w Belgii i projektem o strategicznym znaczeniu dla przyszłości transportu publicznego.
Chronologia kontrowersyjnych decyzji
SNCB wybrało grupę CAF (Construcciones y Auxiliar de Ferrocarriles) w lutym tego roku. Decyzja została tymczasowo zawieszona przez Radę Stanu w kwietniu, z uwagi na wątpliwości dotyczące transparentności procedury.
Ostateczne potwierdzenie wyboru CAF nastąpiło 23 lipca, gdy spółka kolejowa definitywnie wskazała hiszpańskiego producenta, wyprzedzając francuskiego Alstoma i niemieckiego Siemensa. To właśnie ta decyzja doprowadziła do obecnych sporów prawnych.
Implikacje dla przyszłości transportu kolejowego
Modernizacja taboru SNCB wpisuje się w strategię rozwoju zrównoważonego transportu. Nowe składy mają zwiększyć komfort podróży, poprawić niezawodność połączeń i pomóc w realizacji celów środowiskowych związanych z redukcją emisji.
Dla mieszkańców Belgii oznacza to szansę na wyraźną poprawę jakości usług kolejowych i zwiększenie atrakcyjności transportu publicznego w porównaniu z indywidualnymi środkami komunikacji.
Szerszy kontekst przemysłowy i polityczny
Kontrakt na nowe pociągi wykracza poza kwestie techniczne. Procedura była już wcześniej komplikowana czynnikami politycznymi i geopolitycznymi, w tym odniesieniami do konfliktu izraelsko-palestyńskiego. Pokazuje to złożoność współczesnych zamówień przemysłowych.
Ostateczne rozstrzygnięcie sprawy będzie miało znaczenie nie tylko dla SNCB, ale również dla całego europejskiego sektora kolejowego, ustalając istotny precedens w przetargach dotyczących strategicznych inwestycji transportowych.
