Alain Hutchinson, pełniący funkcję komisarza do spraw Europy i organizacji międzynarodowych, wystąpił z ostrą krytyką wobec premiera Barta De Wevera podczas prezentacji swojego raportu rocznego przed parlamentem brukselskim. Socjalista zarzucił szefowi rządu federalnego prowadzenie kampanii przeciwko Brukseli w kontekście kontrowersji związanej z finansowaniem zadaszenia ronda Schuman.
Konflikt polityczny nasilił się po tym, jak Beliris, podmiot odpowiedzialny za realizację przebudowy ronda Schuman, powiadomił rząd brukselski o dodatkowych kosztach w wysokości trzech milionów euro. Władze regionalne zdecydowały się zwrócić do głównych instytucji europejskich działających w kraju, w tym Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego oraz Rady Unii Europejskiej, z prośbą o wsparcie finansowe dla ukończenia inwestycji infrastrukturalnej.
Reakcja premiera De Wevera była natychmiastowa i zdecydowana. Polityk N-VA określił działania brukselskie jako „haniebne” i osobiście odwiedził zainteresowane instytucje europejskie, aby złożyć oficjalne przeprosiny za sytuację. Ta bezprecedensowa interwencja szefa rządu federalnego wywołała falę krytyki ze strony władz regionalnych, które postrzegają ją jako naruszenie autonomii Brukseli w zakresie zarządzania własnymi projektami infrastrukturalnymi.
Rola komisarza i kontekst instytucjonalny
Hutchinson, zajmujący stanowisko komisarza od powstania tej funkcji jedenaście lat temu, wykorzystał okazję prezentacji raportu działalności za 2024 rok, aby publicznie odpowiedzieć na zarzuty premiera. Komisarz podkreślił, że jego misja obejmuje między innymi wsparcie dla instalacji i umacniania pozycji instytucji oraz organizacji międzynarodowych w Brukseli, co służy wzmocnieniu europejskiej i międzynarodowej pozycji stolicy.
Durante swojego wystąpienia przed komisją parlamentarną ds. europejskich, socjalista argumentował na rzecz zwiększenia rocznego budżetu swojego komisariatu, który obecnie wynosi 700 tysięcy euro, z czego 95 procent przeznaczane jest na koszty personalne. Hutchinson uzasadniał tę potrzebę rosnącym zakresem obowiązków oraz zwiększającą się liczbą instytucji międzynarodowych wymagających wsparcia przy osiedlaniu się w regionie brukselskim.
Spór o finansowanie i kompetencje
Komisarz odrzucił sugestie o niewłaściwości zwrócenia się do instytucji europejskich o wsparcie finansowe, przypominając, że Komisja Europejska pod przewodnictwem Ursuli von der Leyen wielokrotnie wyrażała gotowość do materialnego inwestowania w rozwój dzielnicy europejskiej. Hutchinson przedstawił to jako naturalną konsekwencję zainteresowania głównych instytucji unijnych rozwojem infrastruktury w bezpośrednim sąsiedztwie ich siedzib.
Socjalista skierował kontratak wobec premiera De Wevera, sugerując, że problemy, z jakimi boryka się jego komisariat, wynikają z zaniedbań na poziomie federalnym. Hutchinson wskazał konkretne przykłady, takie jak kwestia elektronicznych chipów w specjalnych kartach identyfikacyjnych dla dyplomatów czy problemy z funkcjonowaniem belgijskich szkół mieszanych certyfikowanych jako „szkoły europejskie”, argumentując, że te zagadnienia leżą w kompetencjach rządu federalnego.
Komisarz zaproponował premierowi skupienie się na właściwych dla siebie obszarach odpowiedzialności, sugerując tym samym, że krytyka działań Brukseli jest przejawem unikania przez władze federalne rozwiązania problemów leżących w ich kompetencjach. Ta wymiana polityczna odzwierciedla szersze napięcia między różnymi poziomami władzy w Belgii oraz konkurencyjne wizje roli Brukseli jako stolicy europejskiej.
Spór ten ilustruje złożoność zarządzania projektami infrastrukturalnymi w kontekście wielopoziomowej struktury państwa belgijskiego, gdzie kompetencje regionalne, federalne i europejskie często się przecinają, generując potencjalne konflikty o zakres odpowiedzialności i źródła finansowania strategicznych inwestycji.
