Flamandzki Ruch Ludowy oraz Centrum Koordynacji Stowarzyszeń Flamandzkich zgłosiły postulat zakończenia funkcjonowania Regionu Brukselskiego, argumentując nieefektywność obecnych struktur administracyjnych. Organizacje te, określane skrótami VVB i OVV, przedstawiły szczegółową krytykę systemu zarządzania stolicą Belgii oraz propozycje alternatywnych rozwiązań instytucjonalnych.
Przedstawiciele obu organizacji charakteryzują obecną sytuację polityczną w Brukseli jako „brutalne zakładnictwo polityczne” zamiast rzeczywistej próby współpracy czy nowoczesnego zarządzania. Ta ocena wynika z analizy trwającego od 387 dni braku rządu regionalnego oraz kategorycznej odmowy brukselskiego prezesa PS, Ahmeda Laaoueja, podjęcia negocjacji z partią N-VA. Organizacje flamandzkie interpretują te okoliczności jako dowód fundamentalnej „stagnacji politycznej” i „fragmentacji instytucjonalnej” uniemożliwiającej efektywne funkcjonowanie regionu.
Krytyka ekonomiczna formułowana przez VVB i OVV koncentruje się na rosnącym zadłużeniu regionalnym oraz braku perspektyw poprawy sytuacji finansowej. Te elementy składają się na obraz systemu, który według organizacji flamandzkich wymaga radykalnej interwencji zewnętrznej. Proponowanym rozwiązaniem jest tymczasowe przejęcie kompetencji regionalnych przez rząd federalny, co miałoby umożliwić implementację strukturalnych reform administracyjnych.
Szczególną uwagę organizacje flamandzkie poświęcają kwestii zasady parytetu w instytucjach brukselskich. Ich stanowisko zakłada, że partie frankofońskie stosują tę zasadę w sposób selektywny, co narusza fundamentalne równowagi ustrojowe. W oficjalnym komunikacie podkreślają, że „parytet nie jest przysługą, ale zasadą wzajemności” oraz ostrzegają, że jeśli partie frankofońskie destrukcyjnie wpływają na równowagę brukselską, to podobne konsekwencje mogą dotknąć równowagi federalnej.
Organizacje flamandzkie formułują również szerszą wizję przyszłości administracyjnej Brukseli, postulując zastąpienie obecnego status quo systemem „efektywnej i transparentnej administracji, która odpowiada rzeczywistym potrzebom mieszkańców i respektuje obecność flamandzką”. Ta perspektywa wskazuje na fundamentalne różnice w interpretacji roli językowych społeczności w zarządzaniu stolicą Belgii oraz sugeruje potrzebę gruntownej redefinicji struktur instytucjonalnych regionu.
Postulaty VVB i OVV wpisują się w szerszy kontekst napięć instytucjonalnych charakteryzujących belgijski system federalny, gdzie kwestie językowe i regionalne pozostają źródłem trwałych konfliktów politycznych. Propozycja likwidacji autonomii regionalnej Brukseli stanowi radykalne rozwiązanie problemów zarządzania, które może mieć znaczące konsekwencje dla przyszłego kształtu struktur państwowych w Belgii oraz relacji między społecznościami językowymi w wielokulturowej stolicy kraju.
