Premier Bart De Wever oraz minister gospodarki David Clarinval oficjalnie uruchomili w piątek prace nad interfederalnym planem MAKE 2025-2030, mającym na celu wzmocnienie przemysłu belgijskiego. Inicjatywa wpisuje się w strategię rządową zmierzającą do repozycjonowania przemysłu jako motoru krajowej konkurencyjności ekonomicznej.
Architektura instytucjonalna planu
System opiera się na współpracy między różnymi szczeblami władzy. Komitet sterujący, współprzewodniczony w tym roku przez premiera i ministra gospodarki, będzie koordynował wszystkie działania. Pierwsze posiedzenie zaplanowano przed wakacjami, z udziałem przedstawicieli regionalnych oraz podmiotów prywatnych.
Przewodnictwo komitetu będzie sprawowane naprzemiennie przez różne szczeble władzy, zapewniając równomierne rozłożenie odpowiedzialności w czasie.
Strategiczne instrumenty interwencji
Inicjatywa mobilizuje kilka narzędzi polityki gospodarczej:
- Zachęcające polityki fiskalne
- Ukierunkowane środki zatrudnienia
- Przemysłowe strategie energetyczne
- Uproszczenie administracyjne
- Wzmocnienie bezpieczeństwa prawnego
Instrumenty te będą koordynowane między poziomem federalnym a podmiotami regionalnymi w celu maksymalizacji ich skuteczności operacyjnej.
Tematyczne grupy robocze
Działania strukturyzują trzy osie priorytetowe:
Konkurencyjność i produktywność:
- Zachowanie przewag konkurencyjnych
- Przyspieszenie wzrostu produktywności
- Optymalizacja procesów przemysłowych
Inwestycje sektorowe:
- Identyfikacja sektorów rozwojowych
- Rozwój ekosystemów przemysłowych
- Wsparcie innowacji technologicznych
Autonomia strategiczna:
- Konsolidacja łańcuchów dostaw
- Ograniczenie zależności zewnętrznej
- Rozwój krytycznych zdolności przemysłowych
Kontekst ekonomiczny i uzasadnienia
Bart De Wever podkreślił pilność interwencji: „Nasz przemysł znajduje się obecnie w trudnej sytuacji. Dlatego musimy wdrożyć silną politykę bez straty czasu.” To oświadczenie odzwierciedla strukturalne wyzwania, przed którymi stoi przemysł belgijski.
David Clarinval sprecyzował ambicję planu: „MAKE 2025-2030 ma stać się twarzą ambitnego planu interfederalnego reindustrializacji naszej gospodarki.”
Harmonogram operacyjny
Grupy robocze mają sześciomiesięczny mandat, odnawialny raz, na sformułowanie rekomendacji. Ta temporalność pozwala zapewnić konkretne propozycje do końca kadencji, zachowując jednocześnie elastyczność niezbędną do dostosowań metodologicznych.
Implikacje ekonomiczne sektorowe
Inicjatywa odpowiada na współczesne przemiany przemysłowe:
- Transformacja energetyczna i dekarbonizacja
- Cyfryzacja procesów produkcyjnych
- Strategiczne relokalizacje post-pandemiczne
- Intensyfikacja konkurencji międzynarodowej
Wyzwania koordynacji interfederalnej
Sukces planu będzie zależał od skutecznej artykulacji między kompetencjami federalnymi i regionalnymi. Polityki zatrudnienia, w znacznej mierze zregionalizowane, będą musiały harmonizować z instrumentami fiskalnymi federalnymi, aby stworzyć spójne środowisko przemysłowe.
To podejście współpracy ma na celu przekroczenie tradycyjnych podziałów instytucjonalnych na rzecz zintegrowanej strategii przemysłowej – niezbędnego warunku odbudowy konkurencyjności produkcyjnej Belgii w zmieniającym się kontekście europejskim i światowym.
