Rada Ministrów dokonała w piątek nominacji członków rządu federalnego do komitetu współpracy stolicy. Decyzja ta stanowi element struktury instytucjonalnej mającej na celu wzmocnienie koordynacji między różnymi poziomami władzy w kwestiach dotyczących funkcjonowania Brukseli jako stolicy belgijskiej i centrum międzynarodowym.
W skład reprezentacji federalnej weszli czterej ministrowie reprezentujący różne ugrupowania polityczne i obszary kompetencji. Bernard Quintin z partii MR, odpowiedzialny za Beliris, będzie pełnił kluczową rolę w koordynacji projektów infrastrukturalnych stolicy. Frank Vandenbroucke z ugrupowania Vooruit, minister spraw socjalnych i zdrowia publicznego, wniesie perspektywę polityki społecznej. Jean-Luc Crucke z formacji Les Engagés oraz Theo Francken z N-VA dopełniają składu, zapewniając reprezentację różnych nurtów politycznych obecnych w parlamencie federalnym.
Minister budżetu Vincent Van Peteghem z CD&V otrzymał szczególny status w ramach tej struktury. Choć nie jest formalnym członkiem komitetu, będzie ściśle współpracował przy przygotowywaniu jego posiedzeń, co odzwierciedla znaczenie aspektów finansowych w planowaniu strategicznym stolicy.
Komitet współpracy funkcjonuje w oparciu o zasadę parytetu, łącząc czterech ministrów federalnych z czterema ministrami regionalnymi Brukseli. Ta równowaga instytucjonalna ma zapewnić efektywną koordynację między różnymi poziomami władzy oraz uwzględnienie specyfiki wielojęzycznego charakteru regionu stołecznego. Paritet językowy stanowi dodatkowy element strukturalny tej współpracy, odzwierciedlając konstytucyjne zasady funkcjonowania belgijskiego federalizmu.
Głównym zadaniem tego organu jest promocja, ochrona oraz rozwój międzynarodowej roli Brukseli i jej funkcji jako stolicy belgijskiej. W praktyce oznacza to koordynację polityk mających wpływ na pozycję miasta na arenie międzynarodowej, zarządzanie projektami infrastrukturalnymi o znaczeniu strategicznym oraz harmonizację działań różnych poziomów administracji publicznej.
Powołanie tego składu następuje w kontekście rosnących wyzwań związanych z zarządzaniem nowoczesną stolicą europejską, która jednocześnie pełni funkcję centrum instytucjonalnego Unii Europejskiej i stolicy państwa federalnego o złożonej strukturze politycznej.
