Koncern stalowy ArcelorMittal ogłosił zamiar przeniesienia 2000 stanowisk pomocniczych do Indii, co wywołało natychmiastowy sprzeciw organizacji związkowych. W ramach restrukturyzacji około 190 miejsc pracy może zostać zlikwidowanych w Belgii, gdzie firma zatrudnia obecnie około 5000 osób, głównie w zakładzie w Gandawie.
Reakcja związków zawodowych
Przedstawiciele pracowników użyli mocnych słów w odpowiedzi na ogłoszone plany. David Camerini, główny delegat CSC, określił decyzję jako „przejaw czysto finansowej logiki ze strony grupy, która jest wysoce dochodowa”. Związkowcy oczekują szczegółowych wyjaśnień podczas najbliższego posiedzenia komitetu zakładowego zaplanowanego na 12 czerwca.
Kontekst branżowy
Decyzja ArcelorMittal wpisuje się w szerszy kontekst wyzwań, przed którymi stoi europejski przemysł stalowy:
- Rosnąca konkurencja ze strony producentów chińskich
- Nadwyżka mocy produkcyjnych na rynku
- Konieczność dekarbonizacji procesów produkcyjnych
Huty ArcelorMittal w Gandawie są obecnie największymi przemysłowymi emitentami CO₂ w Belgii, co wymaga znaczących inwestycji w transformację energetyczną.
Problemy całej branży
ArcelorMittal nie jest jedyną firmą zmagającą się z trudnościami. Cały sektor stalowy, w tym niemiecki ThyssenKrupp, zmaga się z:
- Konkurencją uznawaną za nieuczciwą, głównie ze strony Chin
- Zbyt wysokimi kosztami produkcji
- Ograniczonym dostępem do rynku amerykańskiego w wyniku wojny handlowej
Plan ratunkowy Komisji Europejskiej
W marcu bieżącego roku Komisja Europejska ogłosiła plan ochrony europejskiego przemysłu stalowego, uznając go za strategiczny dla gospodarki. Komisarz europejski ds. strategii przemysłowej, Stéphane Séjourné, podkreślił wówczas: „Europa musi uratować swoją stal”.
Plan zakłada m.in. lepsze opodatkowanie importu w zależności od jego śladu węglowego. Jednak ArcelorMittal zdecydował się działać, nie czekając na efekty tych inicjatyw.
Niepewna przyszłość inwestycji
Pomimo długo zapowiadanych inwestycji w „zazielenienie” produkcji w Gandawie i Dunkierce (Francja), konkretne działania są stale odkładane, mimo obietnic wsparcia ze środków publicznych. Dodatkowo koncern ogłosił w kwietniu plany likwidacji 600 „produkcyjnych” miejsc pracy we Francji, co dodatkowo zaogniło sytuację.
Decyzja ArcelorMittal stawia pod znakiem zapytania skuteczność europejskich inicjatyw ochrony przemysłu stalowego oraz przyszłość zatrudnienia w tym sektorze na terenie Unii Europejskiej.
