Pomimo zbliżającej się ogólnokrajowej akcji strajkowej zaplanowanej na 29 kwietnia, socjalistyczny związek zawodowy FGTB już teraz zapowiada kontynuację działań protestacyjnych przeciwko rządowi kierowanemu przez Barta De Wevera. Związek przedstawił harmonogram dwóch kolejnych dni mobilizacji, które mają na celu wywieranie systematycznej presji na władze federalne.
Strategia długoterminowej presji
Pierwsza z zapowiedzianych mobilizacji odbędzie się 27 czerwca w formie „zdecydowanej akcji związkowej”. Po przerwie wakacyjnej nastąpi druga faza protestu – masowa demonstracja zaplanowana na 22 września. Jak wskazuje źródło związkowe w rozmowie z dziennikiem „Le Soir”, strategia ta ma charakter długofalowy: „To maraton, nie sprint”.
Harmonogram działań protestacyjnych wpisuje się w szerszą strategię systematycznego sprzeciwu wobec polityki rządu federalnego, a jego intensywność sugeruje determinację strony związkowej w dążeniu do modyfikacji przyjętych rozwiązań legislacyjnych.
Sprzeciw wobec „porozumienia wielkanocnego”
Czerwcowa mobilizacja będzie skoncentrowana na tzw. „porozumieniu wielkanocnym” przyjętym przez rząd federalny – pakiecie środków, które FGTB uznaje za głęboko antysocjalne. Wśród najbardziej kontrowersyjnych elementów porozumienia znajduje się projekt wykluczenia około 100 tysięcy osób z systemu zasiłków dla bezrobotnych począwszy od stycznia 2026 roku.
„To najsłabsi zapłacą rachunek” – podkreśla przedstawiciel FGTB, akcentując potencjalne społeczne konsekwencje proponowanych zmian. Dla związku protestacyjne działania nie stanowią jedynie pojedynczych demonstracji, ale element szerszej kampanii nacisku, mającej na celu skłonienie rządu do rewizji całości programu.
Perspektywa intensywnej jesieni
Wrześniowa demonstracja zapowiada się jako wydarzenie o znacznej skali. FGTB liczy na przyłączenie się CSC, drugiej co do wielkości organizacji związkowej w Belgii, co wzmocniłoby wspólny front związkowy. Potencjalne połączenie sił mogłoby nadać nowy impuls ruchowi społecznemu, demonstrując jedność w obliczu polityki gospodarczej rządu De Wevera, określanej przez związki jako neoliberalna.
Sektorowe inicjatywy protestacyjne
Równolegle do ogólnokrajowych dni protestu, planowane są również akcje specyficzne dla poszczególnych sektorów. 19 maja na ulice wyjdą pracownicy sektora niekomercyjnego oraz służb publicznych, protestując przeciwko postępującej „komercjalizacji” ich zadań.
Analitycy polityczni wskazują, że kalendarz protestów związkowych oraz ich intensywność mogą stanowić istotne wyzwanie dla stabilności rządu federalnego, zwłaszcza w kontekście wdrażania kontrowersyjnych reform społecznych. Skuteczność tych działań będzie zależeć zarówno od skali mobilizacji, jak i od elastyczności rządu w dialogu społecznym.
