Federacja Związków Zawodowych FGTB opracowała harmonogram działań protestacyjnych przeciwko nowemu rządowi, przyjmując go podczas wtorkowego posiedzenia biura federalnego. Związkowcy mają nadzieję przekonać konkurencyjną centrali CSC do przyłączenia się do zaplanowanych akcji. Strategia zakłada zwiększenie presji przed ostatecznym przyjęciem tzw. Porozumienia Wielkanocnego oraz kontynuację protestów we wrześniu.
Intensyfikacja działań protestacyjnych
Strajk generalny zapowiedziany na 29 kwietnia będzie obejmował specjalne akcje protestacyjne w jedenastu, a być może nawet dwunastu miastach na terenie całego kraju. Jak przyznaje jedno ze źródeł związkowych: „To maraton, a nie sprint” – podkreślając długofalowy charakter sprzeciwu wobec programu rządowego o kryptonimie „Arizona”.
Maj zostanie poświęcony sektorowi non-profit i usługom publicznym, z dniem protestu zaplanowanym na 19 maja, który ma zwrócić uwagę na nadmierną komercjalizację tych obszarów. Będzie to akcja o charakterze bardziej symbolicznym, poprzedzająca intensywniejsze działania w czerwcu.
Kluczowe daty protestów
Na 27 czerwca, tuż przed rozpoczęciem wakacji letnich, FGTB planuje „dużą akcję” wymierzoną przeciwko Porozumieniu Wielkanocnemu, a w szczególności przeciwko wykluczeniu co najmniej 100 000 bezrobotnych, które ma nastąpić w styczniu przyszłego roku. „Chcemy wywrzeć presję na rząd przed ostatecznym przyjęciem tekstów legislacyjnych” – wyjaśnia źródło wewnątrz socjalistycznego związku zawodowego.
Po okresie letnim FGTB obiecuje wznowienie protestów we wrześniu. W tygodniu rozpoczynającym się 22 września (dokładna data pozostaje do ustalenia) planowana jest „manifestacja o bardzo dużej skali”, która ma na celu wznowienie działań kontynuowanych do końca roku, a nawet dłużej.
Strategiczny cel długoterminowy
„Naszym celem jest zmuszenie rządu do wycofania się i uniemożliwienie wdrożenia jego programu” – podkreśla to samo źródło związkowe, wskazując na długoterminową strategię oporu wobec polityki rządowej.
Obecna fala protestów stanowi kontynuację działań rozpoczętych pod koniec ubiegłego roku, gdy przyszła koalicja rządowa prowadziła długie negocjacje. Determinacja związków zawodowych pokazuje głęboki sprzeciw wobec reform socjalnych i gospodarczych proponowanych przez nową władzę, szczególnie w kontekście planowanych cięć w systemie zabezpieczeń społecznych.
