Belgia odnotowała rekordowy napływ wniosków o azyl w 2024 roku – 39 615 przypadków, co oznacza wzrost o 12% w porównaniu do roku poprzedniego. Dane te, opublikowane przez Komisariat Generalny ds. Uchodźców i Bezpaństwowców (CGRA), pokazują, że kraj nadal boryka się z rosnącym obciążeniem swojego systemu migracyjnego, co wywołuje dyskusje na temat skuteczności europejskich regulacji oraz krajowej polityki migracyjnej.
Rosnący napływ uchodźców
Wśród osób ubiegających się o ochronę dominują obywatele terytoriów palestyńskich, Syrii, Erytrei i Turcji. Wyjątkowo duży wzrost liczby wniosków zauważono w przypadku uchodźców z Palestyny i Syrii. Mimo to rozpatrywanie wniosków syryjskich pozostaje zawieszone, ponieważ sytuacja bezpieczeństwa w kraju nadal budzi wątpliwości, co uniemożliwia podjęcie decyzji dotyczących statusu ochronnego.
System dubliński pod presją
Sekretarz stanu ds. azylu i migracji podkreśla, że ponad 15 000 wniosków powinno zostać rozpatrzonych w innych krajach Unii Europejskiej zgodnie z zasadami systemu dublińskiego. Zasady te przypisują odpowiedzialność za rozpatrzenie wniosku państwu, w którym dana osoba po raz pierwszy przekroczyła granicę UE. Brak skutecznego egzekwowania tych zasad powoduje dodatkową presję na system migracyjny Belgii.
Wyzwania dla polityki migracyjnej
Rekordowa liczba wniosków o azyl przypomina o pilnej potrzebie reform w polityce migracyjnej, zarówno na poziomie krajowym, jak i europejskim. Belgia, podobnie jak inne państwa członkowskie, zmaga się z koniecznością znalezienia równowagi między ochroną humanitarną a zapewnieniem efektywności systemu. Sekretarz stanu zapowiada działania mające na celu ograniczenie liczby wniosków składanych przez osoby tranzytowe, które wcześniej przebywały w innych państwach UE.
Potrzeba długoterminowych rozwiązań
Rosnące wyzwania związane z migracją pokazują, że konieczne jest zacieśnienie współpracy między państwami członkowskimi Unii Europejskiej. Wprowadzenie bardziej skutecznych mechanizmów koordynacji i rozdzielania odpowiedzialności za uchodźców mogłoby odciążyć systemy poszczególnych krajów i poprawić jakość rozpatrywania wniosków. Bez takich działań presja na kraje takie jak Belgia będzie się pogłębiać, co może wpłynąć na stabilność społeczną i polityczną w całym regionie.
Rekordowa liczba wniosków o azyl w Belgii to sygnał, że polityka migracyjna wymaga nowego podejścia, które uwzględni zarówno potrzeby humanitarne, jak i ograniczenia systemowe.
