Służba Publiczna Walonii potwierdziła obecność nowej pary wilków w lesie Anlier w prowincji Luksemburg. To kolejne potwierdzenie, że gatunek ten stabilnie osiedla się w regionie. Zwierzęta zostały uchwycone przez kamery monitoringu, a we wtorek opublikowano ich zdjęcia.
Obserwacja wpisuje się w szerszy trend powrotu wilków do ekosystemów Walonii. Gatunek, który przez dziesięciolecia był nieobecny, systematycznie odbudowuje swoją populację. Eksperci z Sieci Wilka prognozują, że para może przystąpić do rozmnażania już wiosną 2026 roku, co byłoby ważnym etapem w procesie stabilizacji populacji w regionie.
Zgodnie z obowiązującym w Walonii Planem Wilka oraz doświadczeniami z regionu Wysokich Fagnów, władze regionalne planują utworzenie Strefy Stałej Obecności wokół lasu Anlier. Ma to zapewnić hodowcom wsparcie w ograniczaniu ryzyka ataków na zwierzęta gospodarskie.
Program pomocowy obejmuje m.in. doradztwo w zakresie ochrony stad, analizy ryzyka, udostępnianie tymczasowych elektrycznych ogrodzeń, a także subwencje na zakup trwałych zabezpieczeń. Dzięki temu hodowcy będą mogli lepiej dostosować swoje praktyki do obecności wilków w lokalnym środowisku.
Powstanie Strefy Stałej Obecności odzwierciedla zmianę podejścia władz do równoważenia interesów rolnictwa i ochrony przyrody. Doświadczenia z Wysokich Fagnów, gdzie takie mechanizmy funkcjonują już od kilku lat, pokazują, że pozwalają one skutecznie ograniczać konflikty między działalnością gospodarczą a obecnością drapieżników.
Powrót wilków do Walonii jest częścią szerszego procesu ich naturalnej rekolonizacji w Europie Zachodniej, gdzie populacje odradzają się po okresie intensywnego tępienia w XIX i XX wieku. Obecność stabilnych par rozrodczych potwierdza sprzyjające warunki środowiskowe oraz dostępność bazy pokarmowej, co świadczy o skuteczności dotychczasowych działań ochronnych.
Władze podkreślają znaczenie systematycznego monitoringu oraz dostosowywania programów wsparcia dla lokalnych społeczności. Potencjalne rozmnażanie pary z lasu Anlier będzie wymagało wzmocnienia działań edukacyjnych i rozszerzenia mechanizmów kompensacyjnych dla hodowców, którzy mogą doświadczać większej presji ze strony drapieżników.
Długofalowy sukces kolonizacji wilków w Walonii zależy od zachowania równowagi między ochroną gatunku a potrzebami społeczności rolniczych, co wymaga stałego dialogu oraz elastycznego dopasowywania narzędzi wsparcia do zmieniających się realiów ekologicznych i społecznych.
