W gminie Maaseik, po kilku miesiącach rozmów i konsultacji, udało się wypracować kompromis dotyczący zapisu nazw dzielnic i wiosek w lokalnym dialekcie. Tablice z dialektalnymi nazwami mają zostać zamontowane na początku przyszłego roku. Inicjatywa wyszła oddolnie od mieszkańców, którzy inspirowali się podobnymi rozwiązaniami funkcjonującymi w niderlandzkim Limburgu, gdzie dialekt odgrywa ważną rolę w życiu lokalnych społeczności.
Długie poszukiwania właściwej pisowni
Sama decyzja o wprowadzeniu tablic zapadła już wcześniej, jednak wśród lokalnych stowarzyszeń historycznych i krajoznawczych szybko pojawiły się różnice zdań dotyczące prawidłowej pisowni poszczególnych nazw w dialekcie. Jak wyjaśnia burmistrz Gunter Haeldermans, władze gminy zwróciły się o opinię do kilku organizacji, lecz okazało się, że nie ma jednomyślności co do tego, które formy zapisu należy uznać za właściwe.
Aby rozstrzygnąć spór, stowarzyszenia sięgnęły do źródeł historycznych. Analizowano dawne mapy oraz dokumenty kartograficzne, starając się odtworzyć możliwie najbardziej autentyczne formy nazw. Gmina poprosiła także o wsparcie Limburgskie Biuro Dialektologiczne, które udzieliło merytorycznych wskazówek dotyczących lokalnej gwary. Ostatecznie, jak przyznaje burmistrz, wszystkim zaangażowanym stronom udało się dojść do wspólnego stanowiska.
Inspiracja z niderlandzkiego Limburga
Pomysł umieszczenia tablic z dialektalnymi nazwami miejscowości narodził się wśród samych mieszkańców Maaseik. Część z nich zwróciła uwagę na rozwiązania stosowane w gminach po niderlandzkiej stronie granicy. W tamtejszym Limburgu dialekt jest widoczny w przestrzeni publicznej, a podobne inicjatywy spotykają się z dużym zainteresowaniem i poparciem lokalnych społeczności. To właśnie te przykłady skłoniły mieszkańców do zapytania władz, czy podobny projekt mógłby powstać również w Maaseik.
Tablice są obecnie w fazie produkcji i mają zostać zamontowane pod koniec stycznia we wszystkich dzielnicach i wioskach należących do gminy Maaseik. Jak podkreśla burmistrz Haeldermans, całe przedsięwzięcie pokazuje, że dialekt pozostaje ważnym elementem lokalnej tożsamości i nadal żyje zarówno wśród członków stowarzyszeń, jak i zwykłych mieszkańców.
