W piątek 5 grudnia 2025 r. rada ministrów zatwierdziła kontynuację procesu częściowego otwarcia kapitału banku Belfius, który od 2011 roku pozostaje w pełni własnością państwa belgijskiego. Plan zakłada sprzedaż 20% udziałów instytucji, a uzyskane wpływy mają zostać przeznaczone na ograniczenie wzrostu zadłużenia publicznego. Dyskusje o prywatyzacji Belfius trwały już za rządów premiera Charlesa Michela, lecz dopiero teraz projekt nabiera konkretnych ram.
Zielone światło dla kolejnych działań
Minister finansów Jan Jambon z N-VA oświadczył w piątek wieczorem, że rząd federalny upoważnia Belfius do podjęcia dalszych prac przygotowawczych w związku z planowanym otwarciem kapitału do poziomu maksymalnie 20%. Jednocześnie gabinet zwrócił się do SFPI (Société fédérale de participations et d’investissement) – federalnej spółki nadzorującej państwowe udziały – o rozpoczęcie własnych przygotowań do realizacji operacji.
W lipcu minister Jambon polecił już zarządowi Belfius rozpoczęcie analiz dotyczących ewentualnego dopuszczenia prywatnych inwestorów. W tamtym czasie przewodniczący MR, Georges-Louis Bouchez, promował inną koncepcję: zanim dojdzie do emisji lub sprzedaży udziałów, postulował zacieśnienie współpracy Belfius z towarzystwem ubezpieczeniowym Ethias, które od 2008 roku pozostaje w 95% własnością państwa oraz regionów Flandrii i Walonii.
Belfius i Ethias – możliwe zbliżenie
Według nieoficjalnych informacji koalicja Arizona ostatecznie odwołuje się do rozwiązania łączącego oba podejścia. Szczegóły uzgodnień pozostają niejasne. Część źródeł twierdzi, że porozumienie przewiduje objęcie przez Belfius udziałów w Ethias, inne mówią jedynie o analizie wariantów możliwej współpracy. Gabinet ministra Jambona nie skomentował tych doniesień.
Sprzedaż poprzez plasowanie prywatne
Równolegle państwo przygotowuje się do sprzedaży 20% akcji Belfius, choć wcześniej rozważano pakiet w przedziale 20–25%. Operacja nie będzie przeprowadzona poprzez giełdę, lecz w formie plasowania prywatnego, czyli sprzedaży udziałów wybranym inwestorom krajowym i zagranicznym lub jednej zainteresowanej instytucji finansowej. Według obecnych planów transakcja mogłaby zostać sfinalizowana jesienią 2026 roku.
Szacuje się, że sprzedaż przyniesie ponad 2 mld euro. Środki te mają spowolnić wzrost zadłużenia publicznego w najbliższych latach.
Co z dywidendami państwa?
Pojawia się pytanie, czy ograniczenie udziału państwa do 80% nie zmniejszy proporcjonalnie otrzymywanych dywidend. Belfius to rentowna instytucja, która regularnie przekazuje swojemu właścicielowi znaczące kwoty. W 2025 roku państwo otrzymało 445 mln euro dywidendy zwykłej oraz 500 mln euro dywidendy nadzwyczajnej.
Wyjaśniono jednak, że wpływy państwa mają pozostać bez zmian, ponieważ bank zamierza podnieść współczynnik wypłaty dywidendy (pay-out ratio). Wyższy udział zysku kierowany do akcjonariuszy ma skompensować mniejszy procent posiadanych udziałów.
Historia banku – od Crédit communal do Belfius
Belfius jest spadkobiercą Crédit communal de Belgique, instytucji założonej w 1860 roku przez liberalnego ministra finansów Walthère’a Frère-Orbana w celu finansowania samorządów lokalnych.
W 1996 roku Crédit communal połączył się z francuskim Crédit local de France, tworząc grupę Dexia, która ambicjonalnie dążyła do pozycji światowego lidera w finansowaniu jednostek samorządowych. Belgijska część otrzymała nazwę Dexia Banque Belgique. Kryzys finansowy 2008 roku poważnie uderzył w grupę, która przetrwała tylko dzięki interwencji władz Belgii, Francji i Luksemburga. Pomoc okazała się jednak niewystarczająca – trzy lata później grupa została postawiona w stan likwidacji. W 2011 roku państwo belgijskie odkupiło za 4 mld euro belgijską część banku, nadając jej nazwę Belfius.
Negocjacje budżetowe nadal bez rozstrzygnięcia
Podczas piątkowego posiedzenia rada ministrów miała również finalizować porozumienie budżetowe zawarte tydzień wcześniej. Mimo wtorkowych i piątkowych rozmów wicepremierzy nie osiągnęli zgody w kilku kluczowych punktach.
Jednym z nich są techniczne szczegóły dotyczące zamrożenia indeksacji wynagrodzeń powyżej 4 000 euro brutto. Ze względów proceduralnych mechanizm ten może nie obowiązywać od początku przyszłego roku, co wywołuje pytania o konieczność uzupełnienia brakujących wpływów budżetowych już w 2026 roku.
Nierozstrzygnięta pozostaje również kwestia sektorów objętych podwyżką stawki VAT. Symbolicznym przykładem zawiłości rozmów jest sprawa parku Pairi Daiza – nadal nie zdecydowano, czy klasyfikować go jako park rozrywki (co skutkowałoby podwojeniem stawki VAT), czy jako placówkę o profilu edukacyjnym (z zachowaniem stawki 6%). Wicepremierzy mają spotkać się ponownie w przyszłym tygodniu, by spróbować zamknąć negocjacje.
