Komitet Ubezpieczeniowy INAMI/RIZIV przeanalizował dokument opisujący propozycję gruntownej przebudowy systemu nomenklatury świadczeń stomatologicznych w Belgii. Zakres projektowanych zmian jest wyjątkowo szeroki i zakłada pełne przeorganizowanie dotychczasowego sposobu klasyfikowania oraz wyceny procedur dentystycznych. Nad dokumentem pracowano we współpracy z Technicznym Komitetem Stomatologicznym, Krajową Komisją ds. świadczeń stomatologicznych w systemie kas chorych oraz kilkoma uczelniami wyższymi, co potwierdza kompleksowy charakter reformy.
Trzy filary reformy
Autorzy wskazują trzy główne cele planowanej transformacji. Po pierwsze – ustalenie obiektywnych honorariów odzwierciedlających rzeczywiste koszty świadczeń. Po drugie – stworzenie nomenklatury stosowanej zgodnie z jej przeznaczeniem. Po trzecie – uproszczenie systemu tak, aby mógł być sprawnie wykorzystywany w środowisku cyfrowym.
W dokumencie zwrócono uwagę, że obowiązująca nomenklatura jest nadmiernie skomplikowana i coraz mniej odpowiada praktyce gabinetowej. Potwierdza to niski poziom przystąpienia do konwencji na lata 2024–2025, wynoszący jedynie 43,03 procent. Obowiązujące taryfy nie odpowiadają rzeczywistym kosztom prowadzenia praktyki stomatologicznej, co wpływa na dostępność opieki dla pacjentów. Autorzy wprost wskazują, że jest to poważny problem systemowy.
Obiektywna formuła taryfowa
Centralnym elementem reformy jest wprowadzenie przejrzystej formuły służącej do wyliczania taryf za poszczególne świadczenia. Mechanizm uwzględnia koszty pośrednie i bezpośrednie, czas potrzebny do wykonania procedury na odpowiednim poziomie jakości, ryzyko związane z danym świadczeniem oraz wartość referencyjną symulującą wynagrodzenie profesjonalisty w systemie konwencyjnym. Pełny opis formuły zawarto w załączniku do dokumentu.
Model taryfowy będzie oparty na danych z codziennej praktyki. Najpierw przeprowadzone zostanie pilotażowe badanie obejmujące różne typy gabinetów. Następnie wszyscy praktycy będą mogli wziąć udział w ankiecie internetowej. Planowane jest systematyczne zbieranie informacji o kosztach materiałów, stałych wydatkach związanych z prowadzeniem gabinetu oraz inwestycjach w nowoczesny sprzęt. W nowym systemie przewidziano również formalne miejsce dla higienistów stomatologicznych, przy zachowaniu zasady równego wynagrodzenia za identyczne świadczenie.
Jakość i przejrzystość
Reforma zakłada także wprowadzenie rozwiązań wzmacniających efektywność opieki stomatologicznej. Obejmują one stosowanie wskaźników jakościowych, utworzenie wspólnej dokumentacji zdrowia jamy ustnej oraz szczegółowe określenie minimalnego zakresu każdego świadczenia. W rezultacie cały system ma być prostszy, bardziej zrozumiały i łatwiejszy do kontrolowania.
Harmonogram wdrożenia
Dokument przedstawia szczegółowy kalendarz prac. Rok 2025 będzie okresem przygotowawczym. Właściwe wdrażanie systemu zaplanowano od stycznia 2026 roku do czerwca 2027 roku. Nowa nomenklatura ma zacząć obowiązywać 1 stycznia 2028 roku. Podkreślono, że harmonogram został dopasowany do prac nad reformą nomenklatury medycznej, choć nie przedstawiono porównania obu procesów.
Potencjalny wzór dla środowiska lekarskiego
W ramach zmodernizowanego systemu stomatologicznego obowiązywać będzie jednolita formuła taryfowa, złożona z elementów stałych i zmiennych, konstruowanych w ten sam sposób dla wszystkich świadczeń. To podejście ma zagwarantować przejrzystość i powtarzalność przy ustalaniu taryf.
Reforma zmierza do uporządkowania obszaru, który z czasem stał się zbyt skomplikowany. Przywraca spójność między świadczeniem, jego kosztem a jakością. Dokument pokazuje, że cały sektor może być zarządzany w oparciu o jasne definicje procedur, dane z praktyki oraz dobrze zbudowaną strukturę taryfową. Niewykluczone, że to właśnie takie rozwiązania mogą stać się inspiracją dla środowiska lekarskiego zmagającego się z podobnymi wyzwaniami.
