Sąd przysięgłych w Gandawie skazał w środę 36-letniego Ismaila Yavuza na karę dożywotniego więzienia za zabicie 28-letniej ciężarnej żony Cennet oraz 5-letniego syna Efe. Mężczyzna będzie mógł ubiegać się o warunkowe zwolnienie dopiero po odbyciu co najmniej 20 lat kary. Sprawa, która poruszyła opinię publiczną w całej Belgii, zakończyła wielomiesięczny proces poświęcony analizie okoliczności zbrodni i stanu psychicznego sprawcy.
Tragiczny przebieg wydarzeń z grudnia 2022 roku
Do dramatycznych wydarzeń doszło w nocy z 2 na 3 grudnia 2022 r. w mieszkaniu rodziny w Dendermonde. Według ustaleń śledczych Ismail Yavuz najpierw zadusił żonę Cennet, będącą w 26. tygodniu ciąży, a następnie zabił ich 5-letniego syna Efe. Następnego ranka sam zgłosił się na komisariat policji w Dendermonde, mówiąc: „Dood. Ja, kindjes en vrouw dood” (Martwe. Tak, dzieci i żona martwe), po czym przyznał: „Ik gedaan” (Ja to zrobiłem). Policjanci natychmiast udali się na miejsce, ale na ratunek było już za późno.
Wersja wydarzeń przedstawiona przez oskarżonego
Podczas procesu Yavuz twierdził, że około godziny 20:00, gdy jego żona była poza domem, zażył kokainę. Po jej powrocie miało dojść do gwałtownej kłótni dotyczącej narkotyków, a w trakcie sprzeczki stracił panowanie nad sobą i zadusił Cennet. Następnie przeszedł do pokoju syna i popełnił kolejne zabójstwo. Obrona argumentowała, że działał w afekcie, bez zamiaru zaplanowania zbrodni.
Kwestia premedytacji kluczowa dla wyroku
Prokuratura i pełnomocnicy rodziny ofiar przekonywali, że oba czyny miały charakter morderstwa z premedytacją. Ława przysięgłych dokonała jednak rozróżnienia: w przypadku śmierci Cennet uznano, że nie ma pewności co do zaplanowania czynu i zakwalifikowano go jako zabójstwo bez premedytacji.
Inaczej oceniono okoliczności śmierci 5-letniego Efe. Sam Yavuz przyznał, że po zabiciu żony siedział przez około 15 minut obok jej ciała, zanim zdecydował się wejść do pokoju dziecka. Jury uznało ten odstęp czasu i podjętą decyzję za jednoznaczny dowód działania z premedytacją.
Wymiar kary i stanowiska stron procesu
Prokuratura domagała się dożywocia z minimalnym okresem 20 lat detencji oraz 10-letniego nadzoru sądowego po ewentualnym zwolnieniu. Obrona wniosła o karę poniżej 30 lat, wskazując na stan psychiczny oskarżonego i wpływ kokainy na jego zachowanie.
Sąd przysięgłych w dużej mierze przychylił się do stanowiska prokuratury, wymierzając Yavuzowi karę dożywotniego pozbawienia wolności z minimalnym okresem 20 lat przed możliwością ubiegania się o warunkowe zwolnienie. Nawet po upływie dwóch dekad zwolnienie nie będzie automatyczne, lecz zależne od decyzji sądu i spełnienia ściśle określonych warunków.
Kontekst społeczny i znaczenie wyroku
Sprawa Ismaila Yavuza jest kolejnym tragicznym przykładem przemocy domowej w Belgii. Szczególną grozę budzi fakt, że ofiarami byli członkowie najbliższej rodziny – w tym małe dziecko i nienarodzone niemowlę. Wyrok dożywocia z klauzulą minimalną podkreśla, jak poważnie belgijski wymiar sprawiedliwości traktuje zbrodnie popełnione na dzieciach i partnerkach życiowych, zwłaszcza gdy sprawca próbuje tłumaczyć swoje działania wpływem substancji psychoaktywnych.
