Tydzień po samobójstwie policjantki ze strefy Charleroi prokuratura przedstawiła nowe ustalenia w sprawie. Śledczy wskazują na motyw osobisty jako główną przyczynę tragedii i umorzyli postępowanie dotyczące gwałtu z powodu braku wystarczających dowodów. Równocześnie trwa dochodzenie w sprawie mobbingu w miejscu pracy.
30-letnia Elisa, inspektorka ze strefy policyjnej Charleroi, odebrała sobie życie przy użyciu służbowej broni, co wywołało ogromne poruszenie. Jej rodzice sugerowali, że mogła być ofiarą mobbingu, który doprowadził ją do desperacji. Pojawiły się także doniesienia o domniemanym molestowaniu i gwałcie z udziałem innego funkcjonariusza z tej samej jednostki.
Złożenie skargi i jej konsekwencje
Elisa złożyła oficjalną skargę w lipcu tego roku. Policjant, którego dotyczyło zgłoszenie, został odsunięty od obowiązków, a ona sama trafiła do szpitala z rozpoznaniem zespołu stresu pourazowego i depresji. Po kilku tygodniach zwolnienia lekarskiego wróciła do służby w sierpniu. „Mówiła mi, że on zdoła się z tego wywinąć. To ją nie opuszczało – ciągle miała tę scenę przed oczami. Wiem, że są też inne ofiary i myślę o tych osobach” – powiedziała jej matka w rozmowie z RTL Info.
Stanowisko prokuratury
W poniedziałek prokuratura w Charleroi wydała oficjalny komunikat, informując o przeprowadzonych czynnościach mających na celu pełne wyjaśnienie okoliczności tragedii. Dochodzenie obejmowało m.in. analizę telefonu ofiary i przesłuchanie jej bliskich. Według śledczych „zgromadzone dowody potwierdzają, że motyw osobisty i prywatny leży u źródła tego tragicznego czynu”, co podważa wcześniejsze przypuszczenia.
Jednocześnie prokuratura potwierdziła, że audytorat pracy Hainaut nadal prowadzi śledztwo w sprawie mobbingu, które zostało wszczęte po złożeniu przez Elisę skargi. W jego następstwie otwarto także postępowanie karne w sprawie gwałtu wobec członka strefy policyjnej. Jednak – jak poinformowano – „po zakończeniu dochodzeń postępowanie to zostało umorzone z powodu niewystarczających dowodów”.
Głos obrońcy rodziny
Adwokat rodziny, mecenas Franck Discepoli, specjalizujący się w prawie karnym, wyraził zdumienie decyzją o umorzeniu sprawy. „W aktach znajdują się wiadomości wymieniane między moją klientką a komisarzem, o wyraźnie seksualnym charakterze. To wszystko jest napisane czarno na białym” – podkreśla. Prawnik dodał, że Elisa dowiedziała się podczas przesłuchania, iż inne osoby również składały skargi na tego samego funkcjonariusza, co utwierdziło ją w słuszności podjętych działań.
Discepoli opisał też dramatyczny stan psychiczny kobiety: „Za każdym razem, gdy się z nią spotykałem, była głęboko zraniona tym, czego doświadczyła. Nigdy nie wspominała o innych problemach osobistych”.
Pytania o dostęp do broni służbowej
Adwokat podnosi także kwestię, jak to możliwe, że Elisa miała dostęp do broni służbowej, mimo swojej kruchej kondycji psychicznej. „Widać było, jak bardzo była przybita. Dziwi mnie, że jej przełożeni tego nie dostrzegli – zwłaszcza że kilka miesięcy wcześniej była hospitalizowana z powodu depresji. Jak to możliwe, że nikt nie zauważył, że źle się czuje?” – pyta Discepoli.
Fakt, że w sprawie wyznaczono sędziego śledczego, świadczy – jego zdaniem – o szczególnej wadze całej sytuacji. „Skoro prowadzone jest postępowanie, zamierzamy przystąpić do niego jako strona cywilna” – zapowiada adwokat.
Szerszy kontekst i implikacje systemowe
Tragedia Elisy uwidacznia problem zdrowia psychicznego wśród funkcjonariuszy służb mundurowych oraz braki w procedurach ochrony osób zgłaszających mobbing czy molestowanie w miejscu pracy. Sprawa rodzi pytania o skuteczność mechanizmów nadzoru i wsparcia psychologicznego, zwłaszcza wobec osób znajdujących się w kryzysie.
Kwestia dostępu do broni służbowej przez funkcjonariuszy z problemami zdrowia psychicznego wymaga systemowej analizy. Konieczne może być wzmocnienie procedur oceny zdolności do służby oraz skuteczniejsze wykrywanie sygnałów ostrzegawczych, by zapobiegać podobnym tragediom w przyszłości.
Równie ważne pozostaje pytanie o efektywność procedur dotyczących zgłoszeń o mobbingu i molestowaniu w strukturach policyjnych. Jeśli – jak twierdzi prawnik rodziny – istniały wcześniejsze skargi na tego samego funkcjonariusza, pojawia się kwestia reakcji instytucjonalnej i ochrony ofiar w podobnych przypadkach.
Wsparcie dla osób w kryzysie
Osoby w kryzysie psychicznym lub po stracie bliskiej osoby mogą skontaktować się anonimowo z Centrum Zapobiegania Samobójstwom pod numerem 0800/32.123, dostępnym przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Więcej informacji znajduje się na stronie www.preventionsuicide.be.
Historia Elisy przypomina, jak ważne jest realne wsparcie psychologiczne w środowiskach o wysokim poziomie stresu i silnej hierarchii. Każdy sygnał kryzysu powinien być traktowany poważnie – zanim tragedia stanie się faktem.
