Policja w Gandawie odnotowuje średnio pięć przypadków agresji fizycznej lub werbalnej tygodniowo podczas interwencji służbowych. Choć liczba takich zdarzeń pozostaje w ostatnich latach względnie stabilna w stosunku do ogólnej liczby interwencji, każde z nich traktowane jest jako poważne naruszenie porządku publicznego i objęte szczegółową procedurą rejestracji oraz ścigania.
W ubiegłym roku policja w Gandawie zarejestrowała 283 przypadki agresji wobec funkcjonariuszy. Dane te ujawnił radny miejski Jonas Naeyaert z partii Vlaams Belang w zapytaniu skierowanym do burmistrza Mathiasa De Clercqa (Voor Gent). Analiza długoterminowa pokazuje, że liczba incydentów nieznacznie się waha, jednak w odniesieniu do całkowitej liczby interwencji odsetek przypadków agresji utrzymuje się na niskim poziomie – około 0,5 procent.
Kompleksowy system reagowania i wsparcia
Mimo statystycznie niewielkiego odsetka, władze Gandawy i lokalna policja nie bagatelizują problemu przemocy wobec funkcjonariuszy. Każdy przypadek agresji jest osobno rejestrowany, analizowany i rozpatrywany zgodnie z obowiązującymi procedurami. Zakres zjawiska obejmuje zarówno stawianie oporu podczas zatrzymania, jak i bezpośrednią przemoc fizyczną, zniewagi czy groźby wobec policjantów.
W poważniejszych sytuacjach, gdy funkcjonariusz doznaje obrażeń skutkujących niezdolnością do pracy, miasto zapewnia mu profesjonalną pomoc prawną. W takich przypadkach adwokat wyznaczony przez władze reprezentuje poszkodowanego w postępowaniu sądowym, domagając się od sprawcy zwrotu kosztów leczenia i wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy.
Jeśli agresja uderza w reputację lub wizerunek instytucji, policja jako jednostka organizacyjna może również występować w sądzie jako strona postępowania. System przewiduje ponadto możliwość uzyskania bezpłatnej pomocy prawnej dla poszkodowanych funkcjonariuszy – po uzyskaniu zgody władz miejskich.
Stanowisko władz i perspektywa funkcjonariuszy
Komendant policji Filip Rasschaert podkreśla, że służby traktują problem agresji z pełną powagą. „Wykonujemy trudną, publiczną misję, którą realizujemy z zaangażowaniem. Agresja i groźby nie mogą być elementem naszej pracy. Zapewniamy maksymalne wsparcie i robimy wszystko, by sprawcy ponieśli konsekwencje prawne. W tym zakresie otrzymujemy pełne wsparcie ze strony władz miejskich” – oświadcza szef gandawskiej policji.
Opozycyjna Vlaams Belang uważa jednak, że działania miasta w zakresie ochrony funkcjonariuszy powinny być bardziej zdecydowane. Radny Naeyaert postuluje m.in. zwiększenie liczby kamer osobistych używanych przez policjantów. „Kamery dostarczają więcej dowodów w przypadku aktów agresji i ułatwiają identyfikację sprawców. Sama świadomość nagrywania może działać odstraszająco” – argumentuje radny.
Wielowymiarowe wsparcie psychologiczne
Poza wsparciem prawnym, w Gandawie funkcjonuje rozbudowany system pomocy psychologicznej dla policjantów, którzy padli ofiarą agresji. Program obejmuje terapię, sesje coachingowe i wsparcie psychospołeczne, prowadzone zarówno przez wewnętrzne służby policyjne, jak i zewnętrznych specjalistów współpracujących z miastem.
W przypadkach poważnych incydentów uruchamiane są długoterminowe programy wsparcia trwające co najmniej trzy miesiące. Mają one na celu nie tylko złagodzenie skutków traumy, lecz także zapobieganie długofalowym problemom psychologicznym, które mogłyby wpłynąć na zdolność funkcjonariusza do dalszej służby.
Szerszy kontekst społeczny i wyzwania
Agresja wobec funkcjonariuszy policji to problem, który odzwierciedla szersze zjawiska społeczne – spadek zaufania i szacunku wobec przedstawicieli władzy publicznej. Gandawa, jako jedno z największych miast Flandrii, zmaga się z wyzwaniami typowymi dla dużych aglomeracji: rosnącą różnorodnością społeczną, gęstym zaludnieniem i narastającymi napięciami między mieszkańcami a służbami porządkowymi.
Podejście władz Gandawy – łączące aspekty prawne, psychologiczne i prewencyjne – stanowi próbę kompleksowego rozwiązania problemu agresji wobec policji. Skuteczność tych działań zależeć będzie jednak nie tylko od konsekwentnego egzekwowania przepisów, ale także od zmiany społecznych postaw wobec funkcjonariuszy.
Debata wokół dodatkowych środków ochrony, takich jak szersze zastosowanie kamer osobistych, pokazuje, że mimo istniejących rozwiązań kwestia bezpieczeństwa policjantów pozostaje aktualna i wymaga ciągłego doskonalenia systemu.
