Według analizy firmy Acerta liczba specjalistów poniżej 30. roku życia w sektorze opieki zdrowotnej nadal maleje, mimo doświadczeń związanych z pandemią COVID-19.
Od pięciu lat w Belgii obserwuje się spadek liczby młodych dyplomowanych pielęgniarek i pielęgniarzy. Kryzys zdrowotny nie przełożył się więc na wzrost zainteresowania tym zawodem. Z analizy Acerta, opartej na najnowszych danych federalnego ministerstwa zdrowia publicznego (SPF Santé publique), wynika, że obecnie około 21 770 osób poniżej 30. roku życia posiada uprawnienia do pracy jako pielęgniarki. To najniższy wynik w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Od 2020 roku liczba młodych osób wykonujących ten zawód spadła o około 12 procent.
Dominacja kobiet w zawodzie pielęgniarskim
Zawód pielęgniarki pozostaje w Belgii silnie sfeminizowany. Według danych Acerta obecnie 18 829 kobiet i 2941 mężczyzn posiada prawo wykonywania zawodu pielęgniarki. Kobiety stanowią zatem ponad 86 procent uprawnionych.
Wielowymiarowe przyczyny spadku zainteresowania zawodem
Spadek liczby młodych specjalistów w sektorze opieki zdrowotnej budzi szczególny niepokój wobec starzejącego się społeczeństwa i rosnącego zapotrzebowania na opiekę medyczną. Paradoksalnie, pandemia COVID-19 – moment, w którym rola pielęgniarek i personelu medycznego była wyjątkowo widoczna – nie zachęciła młodych ludzi do wyboru tej ścieżki zawodowej.
Eksperci wskazują na szereg czynników wpływających na tę sytuację: wysokie obciążenie pracą, stres, niewystarczające wynagrodzenia w stosunku do odpowiedzialności, a także trudne warunki pracy, szczególnie widoczne podczas kryzysu sanitarnego. Młode pokolenie mogło odebrać obraz pracy pielęgniarek – naznaczonej wyczerpaniem i wypaleniem zawodowym – jako zniechęcający.
Wyzwania systemowe i perspektywy przyszłości
Zmniejszająca się liczba młodych pielęgniarek i pielęgniarzy stanowi poważne wyzwanie dla belgijskiego systemu zdrowotnego. W perspektywie demograficznej zapotrzebowanie na wykwalifikowany personel będzie rosło, a braki kadrowe mogą prowadzić do dalszego przeciążenia pracowników, co tylko pogłębi problem wypalenia zawodowego i rotacji w sektorze.
Belgijskie władze zdrowotne i instytucje edukacyjne muszą opracować strategie zwiększające atrakcyjność zawodu. Niezbędne są nie tylko lepsze warunki płacowe, ale także poprawa środowiska pracy, wsparcie psychologiczne oraz programy mentorskie ułatwiające wejście do zawodu.
Zwraca uwagę także duża dysproporcja płci. Zwiększenie udziału mężczyzn w tym zawodzie mogłoby stanowić jeden z elementów rozwiązania problemu braków kadrowych.
Sytuacja wymaga szybkich działań decydentów i instytucji odpowiedzialnych za kształcenie medyczne. Brak reakcji może doprowadzić do dalszego pogłębienia kryzysu kadrowego i pogorszenia jakości opieki nad pacjentami w najbliższych latach.
