Skrajnie lewicowa Partia Pracy Belgii (PTB/PVDA) przedstawiła kontrowersyjną propozycję finansowania zimowej pomocy dla osób bezdomnych po wycofaniu wsparcia federalnego. Sofie Merckx, przewodnicząca grupy PTB w federalnej Izbie Reprezentantów, zaproponowała, by na ten cel przeznaczyć dodatki mieszkaniowe ministrów – kwotę odpowiadającą utraconej dotacji w wysokości 325 000 euro.
Wycofanie wsparcia i jego skutki
Minister integracji społecznej Anneleen Van Bossuyt (N-VA) uzasadniła wycofanie federalnego finansowania Plan Grand Froid argumentem, że polityka wobec dużych miast należy do kompetencji regionalnych. Decyzja oznacza likwidację 325 000 euro rocznej dotacji, która dotychczas wspierała zimowe programy pomocy dla bezdomnych w Charleroi, Liège, Brukseli, Antwerpii i Gandawie.
Plan Grand Froid od lat umożliwia uruchamianie dodatkowych miejsc noclegowych od listopada do marca, chroniąc osoby śpiące na ulicy w najtrudniejszych warunkach pogodowych.
Propozycja PTB
Merckx wyliczyła, że każdy minister otrzymuje miesięczny dodatek mieszkaniowy w wysokości 1962 euro. W skali roku daje to ponad 350 000 euro – kwotę niemal równą tej, którą rząd federalny właśnie wycofał. „Ministrowie mogliby zrezygnować z tego przywileju, by sfinansować kontynuację programu” – zasugerowała Merckx.
Propozycja ma wymiar symboliczny – zestawia przywileje polityków z dramatycznymi potrzebami osób pozbawionych dachu nad głową.
Krytyka decyzji i stanowisko PTB
Zdaniem Merckx decyzja ministerstwa to „czysto polityczny wybór i nowy atak na najbardziej bezbronnych oraz na osoby zaangażowane w projekty często oparte na wolontariacie”. PTB oskarża rząd o konsekwentne ograniczanie wsparcia dla grup najbardziej dotkniętych wykluczeniem społecznym, przy jednoczesnym utrzymywaniu kosztownych świadczeń dla klasy politycznej.
Spór kompetencyjny w belgijskim federalizmie
Uzasadnienie minister Van Bossuyt dotyczące „uzurpowanych kompetencji” wpisuje się w złożoność belgijskiego systemu federalnego. Polityka wobec dużych miast faktycznie została przeniesiona na poziom regionalny, lecz rząd federalny przez lata współfinansował Plan Grand Froid. To klasyczny przykład napięć między logiką podziału kompetencji a koniecznością utrzymania ciągłości kluczowych programów społecznych.
Perspektywy polityczne
Propozycja PTB raczej nie ma szans na realizację, ale stawia w centrum debaty pytanie o priorytety i sprawiedliwość społeczną. Partia wykorzystuje okazję, by zwrócić uwagę na kontrast między cięciami w polityce społecznej a utrzymywaniem przywilejów dla polityków, co może przemawiać do elektoratu krytycznego wobec rosnących nierówności.
Regionalne reakcje
Partie regionalne, w tym Les Engagés, zadeklarowały gotowość przejęcia finansowania programów zimowej pomocy. Minister waloński Yves Coppieters zapowiedział wniesienie tej kwestii do rozmów budżetowych, aby zapewnić ciągłość funkcjonowania programu. Oznacza to, że odpowiedzialność za jego finansowanie może ostatecznie spaść na regiony.
Szersze implikacje
Debata wokół Plan Grand Froid dotyka kluczowych pytań o kierunek belgijskiej polityki społecznej. To, czy pomoc dla bezdomnych będzie traktowana jako priorytet, wykracza poza kwestie budżetowe i dotyka fundamentów solidarności społecznej. PTB wykorzystuje tę sprawę, by nagłośnić problem nierówności i skupić uwagę opinii publicznej na kontrastach między świadczeniami dla elit politycznych a podstawowymi potrzebami najbardziej wykluczonych.
