Waloński minister zdrowia Yves Coppieters poinformował we wtorek wieczorem podczas posiedzenia komisji parlamentu regionalnego o drugiej ofierze śmiertelnej zakażenia bakterią STEC w regionie. Zmarła osoba w podeszłym wieku przebywała w domu opieki w Ottignies i została hospitalizowana z powodu podejrzenia infekcji Escherichia coli produkującej toksynę Shiga.
Minister podkreślił, że choć badania laboratoryjne nie dały jeszcze ostatecznego potwierdzenia, wszystkie okoliczności wskazują na zakażenie bakterią STEC jako najbardziej prawdopodobną przyczynę zgonu. Liczba ofiar śmiertelnych epidemii wzrosła tym samym do dziesięciu – dwie osoby zmarły w Walonii, a osiem we Flandrii, od połowy sierpnia.
Coppieters zapewnił jednocześnie, że w ostatnich dniach nie odnotowano wzrostu liczby nowych przypadków ani w domach opieki, ani w żłobkach, gdzie wcześniej stwierdzano ogniska zakażeń. Stabilizacja może świadczyć o skuteczności zastosowanych działań prewencyjnych, jednak służby zdrowia utrzymują stan podwyższonej gotowości.
Bakteria STEC stanowi szczególne zagrożenie dla osób starszych i dzieci, których odporność jest osłabiona, a ryzyko powikłań wyższe. Zakażenie może prowadzić do zespołu hemolityczno-mocznicowego, poważnego schorzenia atakującego nerki i układ krwionośny, które w najcięższych przypadkach bywa śmiertelne.
Obecna epidemia unaocznia problemy systemowe, z jakimi mierzą się placówki opieki długoterminowej w Belgii. Koncentracja osób szczególnie narażonych na infekcje wymaga stosowania wzmocnionych procedur higienicznych, przy jednoczesnym zachowaniu godnych warunków życia pensjonariuszy.
Władze zdrowotne prowadzą nadal dochodzenie epidemiologiczne, którego celem jest identyfikacja źródła zakażeń oraz sposobów przenoszenia bakterii między placówkami. Ustalenie tych mechanizmów ma kluczowe znaczenie dla opracowania skutecznych strategii prewencyjnych i zapobiegania podobnym kryzysom w przyszłości.
Sytuacja ta pokazuje również, jak ważna jest skuteczna koordynacja pomiędzy systemami zdrowotnymi w Walonii i we Flandrii. Współpraca międzyregionowa staje się niezbędna, by w sposób kompleksowy reagować na zagrożenia epidemiologiczne dotykające najbardziej wrażliwe grupy społeczne.
