Narodowe Centrum Zarządzania Kryzysowego poinformowało o znacznym wzroście liczby spraw wymagających zastosowania specjalnych środków ochrony osobistej w pierwszych sześciu miesiącach bieżącego roku. Instytucja otworzyła 46 nowych postępowań dotyczących zagrożeń bezpieczeństwa, obejmujących łącznie 59 osób chronionych ze względu na charakter pełnionych przez nie funkcji.
Struktura systemu ochrony w Belgii charakteryzuje się elastycznością i możliwością dostosowania środków bezpieczeństwa do specyfiki danego zagrożenia. Często jedna sprawa obejmuje kilka osób, ponieważ ryzyko związane z konkretną osobą może rozciągać się także na jej rodzinę lub współpracowników. Obecnie w systemie figuruje 89 aktywnych spraw, obejmujących łącznie 134 osoby objęte różnymi formami ochrony.
Przedstawiciele Centrum podkreślają, że w dłuższej perspektywie nie odnotowuje się wyraźnego trendu wzrostowego. Roczne wahania liczbowe odzwierciedlają raczej zmienne uwarunkowania społeczno-polityczne niż systematyczne pogorszenie bezpieczeństwa. Analiza danych historycznych wskazuje na względną stabilność w zakresie zagrożeń wymagających interwencji instytucjonalnych na najwyższym szczeblu.
Kto może otrzymać ochronę i jak ocenia się ryzyko
System ochrony osobistej obejmuje przede wszystkim osoby pełniące funkcje publiczne i narażone z racji wykonywanej pracy. Chodzi głównie o polityków różnych szczebli, członków rządu i parlamentu, sędziów, prokuratorów oraz funkcjonariuszy służb porządku publicznego.
Decyzja o objęciu ochroną zapada na podstawie kompleksowej oceny charakteru i wiarygodności otrzymanych gróźb. Analizowane są źródła potencjalnego zagrożenia, prawdopodobieństwo realizacji gróźb oraz konsekwencje dla porządku publicznego. Przykładem jest przypadek prokuratora królewskiego w Brukseli, objętego wzmożonymi środkami ochrony po otrzymaniu gróźb śmierci. Przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości należą do szczególnie narażonej grupy ze względu na prowadzenie postępowań wobec zorganizowanych grup przestępczych czy spraw o wysokim znaczeniu medialnym.
Różne poziomy ochrony i współpraca służb
System ochrony osobistej dostosowuje intensywność działań do poziomu zagrożenia. Może to być zarówno dyskretne monitorowanie, jak i kompleksowy pakiet ochrony realizowany przez wyspecjalizowane jednostki bezpieczeństwa. Ostateczne decyzje zależą od bieżącej oceny ryzyka i dostępnych zasobów.
Skuteczność systemu opiera się na ścisłej współpracy wielu instytucji. Narodowe Centrum Zarządzania Kryzysowego koordynuje działania lokalnej policji, służb specjalnych i innych organów odpowiedzialnych za bezpieczeństwo publiczne. Dzięki temu możliwe jest elastyczne reagowanie na zmieniające się warunki i dopasowywanie środków ochrony do konkretnego rodzaju zagrożenia.
