Strażnicy leśni z Flamandzkiej Agencji Przyrody i Lasów odnotowali obecność nowego młodego wilka w północnej części parku narodowego Bosland, w prowincji Limburgia. Od początku lipca zwierzę wielokrotnie pojawiało się na nagraniach z kamer monitorujących, a jego obecność potwierdzono również na podstawie charakterystycznych śladów łap pozostawionych w terenie.
Analiza materiału wideo i tropów wykazała, że nowy osobnik nie należy do znanej już pary wilków Noëlle i Maurice, które przebywają ze swoim potomstwem w innej części regionu. Obserwacje wskazują, że zwierzę działa niezależnie, a jego aktywność koncentruje się na obszarze oddalonym od terytorium wspomnianej watahy. Według ekspertów świadczy to o naturalnym procesie rozszerzania zasięgu wilków w regionie.
Kiedy wilk uznawany jest za osiadłego?
Frank van Swalm z Flamandzkiej Agencji Przyrody i Lasów wyjaśnia, że aby wilk mógł zostać uznany za osiadłego, musi być systematycznie obserwowany w danym regionie przez co najmniej sześć miesięcy. Do tego czasu zakłada się, że osobnik może wciąż wędrować i nie podjął jeszcze ostatecznej decyzji o osiedleniu się. Zmiana terytorium może nastąpić np. ze względu na niewystarczające warunki środowiskowe lub zbyt bliską obecność innej watahy.
Strefy zagrożenia pozostają bez zmian
Obecność nowego wilka nie wpłynęła na wyznaczenie nowych stref zagrożenia. Zwierzę przebywa w północnej części terytorium już znanej watahy z Hechtel-Eksel, co oznacza, że dotychczasowe granice obszarów wymagających szczególnej ostrożności pozostają aktualne.
Agencja podkreśla, że jej zalecenia dotyczące ochrony zwierząt gospodarskich nadal obowiązują. Właściciele stad są zachęcani do korzystania z ogrodzeń przeciwwilczych, a zarówno profesjonalni hodowcy, jak i osoby prywatne mogą ubiegać się o dofinansowanie na ich montaż. Zespół Wolf Fencing Team oferuje indywidualne konsultacje techniczne w zakresie skutecznych metod zabezpieczania pastwisk.
Powrót wilków do północnej Belgii
Pojawienie się nowego osobnika w Limburgii potwierdza postępujący proces naturalnej rekolonizacji tego gatunku w północnej Belgii. Systematyczny monitoring prowadzony przez ekspertów pozwala na dokładne śledzenie zmian demograficznych i terytorialnych, co ma kluczowe znaczenie dla opracowywania długofalowej strategii współistnienia człowieka i dużych drapieżników w gęsto zaludnionych regionach Flandrii.
