Rząd federalny porozumiał się w sprawie podwyższenia wartości nominalnej bonów żywieniowych o dwa euro, począwszy od 1 stycznia 2026 roku. Decyzja ta wpisuje się w szerszą strategię polityki płacowej, której celem jest wzmocnienie siły nabywczej pracowników przy jednoczesnym zachowaniu konkurencyjności firm – poinformował gabinet ministra gospodarki Davida Clarinvala z partii MR.
Zgodnie z założeniami reformy, pracownicy zyskają realnie wyższą wartość bonów, natomiast pracodawcy będą mogli skorzystać z większych ulg podatkowych. Odliczenie podatkowe wzrośnie z dwóch do czterech euro za każdy bon, co ma zapewnić równowagę między poprawą warunków życia zatrudnionych a utrzymaniem opłacalności zatrudnienia dla przedsiębiorstw. Reforma jest elementem rządowej polityki ukierunkowanej na nagradzanie pracy oraz zwiększenie wynagrodzeń netto, zgodnie z założeniami umowy koalicyjnej.
Zmiany dotyczące bonów żywieniowych są częścią szerszego pakietu dotyczącego polityki wynagrodzeń. Automatyczna indeksacja płac, przewidziana na lata 2025–2026, wyniesie 5,5 procent. Dodatkowo, od 1 kwietnia 2026 roku minimalne wynagrodzenie miesięczne wzrośnie o 35 euro brutto. Rząd zobowiązał się do pełnej kompensacji tej podwyżki dla pracodawców, co ma stanowić wyraz równoważenia interesów obu stron rynku pracy.
Źródłem finansowania tych działań będą znaczne obniżki składek na ubezpieczenia społeczne płacone przez pracodawców. W 2025 roku mają one zostać zredukowane o 325 milionów euro, a w 2026 roku – o kolejne 563 miliony, co łącznie daje kwotę 888 milionów euro. Taka progresywna struktura ma umożliwić stopniowe dostosowanie systemu bez nadmiernego obciążenia dla przedsiębiorstw.
Minister David Clarinval, pełniący funkcję wicepremiera oraz ministra zatrudnienia, podkreślił, że celem rządu jest jednoczesne zwiększenie dochodów netto pracowników i ograniczenie kosztów pracy. Taki model polityki gospodarczej ma sprzyjać wzmocnieniu siły nabywczej społeczeństwa i podnoszeniu konkurencyjności belgijskiej gospodarki.
Reforma ta wpisuje się w ogólnoeuropejskie trendy społeczno-ekonomiczne, w ramach których państwa dążą do poprawy warunków życia pracowników bez osłabiania pozycji firm. W obliczu rosnących kosztów utrzymania i utrzymującej się presji inflacyjnej, tego typu działania zyskują na znaczeniu jako narzędzia wspierające równowagę społeczną i stabilność gospodarczą.
