Nowe badanie przeprowadzone przez Instytut Vias ujawnia alarmującą skalę przemocy skierowanej przeciwko pracownikom służb ratunkowych w Belgii. Analiza obejmująca 1711 respondentów z personelu służb ratunkowych oraz medycznego personelu szpitalnego przedstawia obraz systematycznej agresji, której doświadcza znaczna większość tej grupy zawodowej.
Przemoc werbalna stanowi dominujący problem w codziennej pracy służb ratunkowych, dotykając 84 procent ankietowanych w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy. Ta forma agresji przybiera różne formy, od okazjonalnych konfliktów po systematyczne nękanie. Szczególnie niepokojące jest zjawisko regularności tych ataków, gdzie 15 procent respondentów, czyli co siódmy pracownik, doświadcza obelg i wyzwisk cotygodniowo. Odsetek ten wskazuje na chroniczny charakter problemu, który wykracza poza izolowane przypadki i staje się częścią rutyny zawodowej znacznej części personelu.
Badanie ujawnia również szeroką skalę bezpośrednich ataków fizycznych, których doświadczyło 47 procent ankietowanych przynajmniej raz w okresie ostatniego roku. Ta statystyka obrazuje nie tylko częstotliwość, ale również eskalację agresji, która przechodzi od werbalnych ataków do bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa fizycznego pracowników. Zjawisko to ma szczególne znaczenie w kontekście specyfiki pracy służb ratunkowych, gdzie personel często interweniuje w sytuacjach wysokiego stresu emocjonalnego i społecznego napięcia.
Równie niepokojące dane dotyczą gróźb i zastraszania, które zgłosiło 61 procent respondentów w okresie ostatnich dwunastu miesięcy. Te formy przemocy psychologicznej często wykraczają poza bezpośrednie środowisko pracy, czego dowodem są groźby skierowane przeciwko rodzinom i bliskim pracowników, których doświadczyło 22 procent ankietowanych. Rozszerzenie agresji na otoczenie rodzinne pracowników służb ratunkowych wprowadza dodatkowy wymiar stresu i obaw, potencjalnie wpływając na gotowość personelu do podejmowania trudnych interwencji.
Systematyczny charakter przemocy wobec służb ratunkowych odzwierciedla szersze problemy społeczne związane z postrzeganiem autorytetu i instytucji publicznych. Pracownicy ci, którzy z definicji swojej misji powinni spotykać się z wdzięcznością i szacunkiem, coraz częściej stają się obiektami frustracji społecznej i agresji. Ten paradoks ma głębokie implikacje dla funkcjonowania systemu ratowniczego, potencjalnie wpływając na rekrutację nowego personelu, utrzymanie doświadczonych pracowników oraz ogólną jakość świadczonych usług.
Konsekwencje tej sytuacji wykraczają poza indywidualne doświadczenia poszczególnych pracowników, dotykając całego systemu opieki zdrowotnej i ratownictwa. Chroniczny stres związany z oczekiwaniem agresji może prowadzić do wypalenia zawodowego, zwiększonej rotacji kadr oraz pogorszenia jakości świadczonych usług medycznych i ratunkowych. Te czynniki mogą ostatecznie wpłynąć na skuteczność całego systemu pomocy medycznej, tworząc negatywny cykl, w którym obniżona jakość usług może generować dalszą frustrację społeczną i eskalację przemocy.
Wyniki badania Instytutu Vias stanowią podstawę do formułowania systemowych rozwiązań, które powinny objąć zarówno mechanizmy prawnej ochrony pracowników służb ratunkowych, jak i programy społecznej edukacji mające na celu przywrócenie szacunku dla tej grupy zawodowej. Bez kompleksowego podejścia do tego problemu, belgijski system ratownictwa może stanąć przed poważnymi wyzwaniami kadrowymi i operacyjnymi w najbliższych latach.
