Vivaqua stoi przed poważnym wyzwaniem finansowym, gromadząc 80 milionów euro nieopłaconych rachunków, co stanowi wymierny dowód pogłębiających się trudności ekonomicznych mieszkańców stolicy. Ta strukturalna problematyka wynika z tego, co przedsiębiorstwo ostrożnie określa jako „specyficzne charakterystyki” swojego obszaru działania, eufemizm opisujący postępujące ubożenie gospodarstw domowych w regionie.
Skala zjawiska ujawnia się szczególnie wyraźnie w porównaniach międzyregionalnych. Badanie przytoczone w rocznym raporcie finansowym Vivaqua ustala, że w Brukseli ponad jedna rodzina na cztery żyje w stanie ubóstwa wodnego, wskaźnik znacząco przewyższający ten obserwowany w Walonii, gdzie dotyczy jednej rodziny na pięć, oraz w znacznie większym stopniu we Flandrii, gdzie tylko jedno gospodarstwo domowe na dziesięć napotyka takie trudności. Ta regionalna dysproporcja podkreśla szczególną koncentrację problemów społeczno-ekonomicznych w regionie brukselskim.
Sytuacja finansowa Vivaqua komplikuje się ze względu na niemal wyłączną zależność od przychodów z dystrybucji wody dla finansowania swojej działalności. W 2024 roku przedsiębiorstwo wygenerowało 303 miliony euro przychodów związanych z wodą i usługami towarzyszącymi, kwotę która mogłaby być znacząco wyższa, gdyby wszystkie faktury były regulowane. Ta problematyka windykacji nabiera szczególnie krytycznego wymiaru w kontekście kolosalnego zadłużenia przedsiębiorstwa, które dźwiga dług wynoszący 1,2 miliarda euro.
Ramy regulacyjne dodają dodatkowe ograniczenie w zarządzaniu tymi zaległościami. Ustawodawstwo nakłada na Vivaqua obowiązek utrzymania minimalnego poziomu usług nawet w przypadku przedłużających się opóźnień w płatnościach, zobowiązanie społeczne które, według raportu przedsiębiorstwa, „nie przyczynia się do redukcji zaległości”. Ta ochrona prawna, choć społecznie uzasadniona, mechanicznie komplikuje wysiłki windykacyjne firmy.
Problematyka wykracza daleko poza ramy gospodarstw prywatnych. Sektor małych i średnich przedsiębiorstw również przyczynia się do akumulacji wątpliwych należności, z powracającymi opóźnieniami płatniczymi. Branża hotelowa i gastronomiczna wyróżnia się szczególnie negatywnie, będąc „wyraźnie nadreprezentowana” w statystykach zaległości według Vivaqua.
Perspektywy krótkoterminowe nie zapowiadają żadnej istotnej poprawy sytuacji. Vivaqua identyfikuje „tendencję do zaległości wynikającą z upadłości przedsiębiorstw lub niepewnej sytuacji gospodarstw domowych” jako swoją główną przyszłą niepewność finansową. Ta obawa, już sformułowana w poprzednim raporcie, potwierdza strukturalny raczej niż koniunkturalny charakter zjawiska.
W obliczu tych wyzwań przedsiębiorstwo rozwija kilka kierunków działania. Negocjacje są w toku z publicznymi ośrodkami pomocy społecznej i Bruxelles Fiscalité w celu optymalizacji przepływu informacji dotyczących sytuacji dłużników. Celem jest skrócenie czasu reakcji w przypadku braku płatności i mobilizacja wszystkich dostępnych mechanizmów windykacyjnych.
Innowacje technologiczne stanowią kolejny element strategii Vivaqua. Przedsiębiorstwo eksperymentuje z wysyłaniem spersonalizowanych wiadomości SMS, podejście które wykazuje swoją skuteczność według Saar Vanderplaetsen, rzeczniczki cytowanej przez Bruzz. „Obserwujemy, że spersonalizowane wiadomości SMS są skutecznym sposobem poprawy zachowań płatniczych”, wyjaśnia. Ta strategia wymaga systematycznego gromadzenia numerów telefonów komórkowych klienteli w celu umożliwienia wysyłania ukierunkowanych przypomnień.
Pozytywny element wyłania się jednak z tego niepokojącego obrazu. Główne problemy informatyczne, które zakłócały fakturowanie w ostatnich latach, zostały w dużej mierze rozwiązane. Na koniec 2023 roku 99 procent z około 400 tysięcy połączeń korzystało ponownie z normalnego fakturowania, zarówno dla płatności okresowych, jak i odczytów rocznych. Ta normalizacja pozwoliła zmniejszyć presję na centrum obsługi telefonicznej i poprawić jakość kontaktów z klientelą, przyczyniając się pośrednio do poprawy wskaźników płatności.
Ta sytuacja ilustruje strukturalne wyzwania, przed którymi stoją przedsiębiorstwa usług publicznych w kontekście narastającej pauperyzacji, szczególnie w obszarach miejskich koncentrujących trudności społeczno-ekonomiczne.
