Czy pracownicy, którzy nigdy nie chorują, mogą pomóc lepiej zrozumieć zjawisko absencji pracowniczej? To hipoteza zbadana przez firmę Mensura zajmującą się BHP i medycyną pracy), która przeanalizowała czynniki mogące przyczyniać się do „zerowej absencji” w przedsiębiorstwach.
Nieobecności a obecności – dwie strony tego samego medalu
W debacie na temat absencji w pracy uwaga zwykle koncentruje się na nieobecnościach, często interpretowanych jako odzwierciedlenie trudności zawodowych, osobistych lub organizacyjnych. Takie podejście pomija jednak inną rzeczywistość – pracowników, którzy nie opuszczają pracy z powodu choroby.
Badanie przeprowadzone przez Mensurę wśród 60 000 pracowników w Belgii, ankietowanych w latach 2022-2024, wykazało, że prawie cztery osoby na dziesięć nie skorzystały z żadnego zwolnienia chorobowego w tym okresie.
Według zewnętrznej służby prewencji i ochrony w pracy, profil osób z „zerową absencją” mógłby pomóc lepiej zrozumieć czynniki sprzyjające stałej obecności. Jest to szczególnie istotne w kontekście, gdy rząd koalicji Arizona podkreśla znaczenie aktywnej polityki zapobiegania absencji.
Wiek i stanowisko jako kluczowe czynniki
Wśród czynników związanych z „zerową absencją” wiek jawi się jako jeden z kluczowych wskaźników. Pracownicy powyżej 45 roku życia zdecydowanie rzadziej zgłaszają chorobę niż ich młodsi koledzy – 40,8% z nich nie zgłosiło ani jednego dnia zwolnienia chorobowego w ciągu roku, w porównaniu do 33,5% w młodszej grupie wiekowej.
Również rodzaj zatrudnienia odgrywa rolę w statystykach. Kadra kierownicza wykazuje najwyższy wskaźnik zerowej absencji (51,2%), następnie pracownicy umysłowi (37,2%) i fizyczni (30,3%). Dyrektorzy wydają się znacznie rzadziej zgłaszać chorobę (46%) niż osoby niebędące dyrektorami (34,3%).
Sektory o różnym poziomie absencji
Sektor działalności, w którym pracuje zatrudniony, również wpływa na prawdopodobieństwo roku bez absencji z powodu choroby. Według danych zebranych przez Mensurę, pracownicy sektorów finansowego, energetycznego oraz technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) częściej deklarują pełny rok bez nieobecności.
Z kolei wskaźniki „zerowej absencji” są niższe w sektorach opieki zdrowotnej, usług społecznych, edukacji oraz w dziedzinach artystycznych i kulturalnych. „W sektorach, gdzie wskaźnik zerowej absencji jest niski, obserwujemy silną presję w pracy, znaczne obciążenia emocjonalne i ograniczoną kontrolę nad własną pracą. Te elementy zwiększają ryzyko problemów zdrowotnych i obniżają próg absencji z powodu choroby” – wyjaśnia Bart Teuwen, ekspert Mensury.
Dobrostan, odporność psychiczna i uznanie jako kluczowe czynniki
Dobrostan i odporność psychiczna osób w pracy również wpływają na te dane. Pracownicy wyrażający zamiar odejścia z pracy mają tendencję do częstszego zgłaszania choroby, a im silniejsza jest ta intencja, tym mniejsze prawdopodobieństwo roku bez absencji.
Wreszcie, motywacja, podobnie jak odporność psychiczna, wydaje się odgrywać znaczącą rolę. Wśród osób uważanych za „odporne psychicznie”, 39,8% nie doświadczyło zwolnienia chorobowego w ciągu roku, w porównaniu do 28,3% wśród tych, które nie są odporne.
„Uznanie, możliwości rozwoju i spójność społeczna są kluczowe dla motywacji. Gdy pracownicy czują się doceniani i szanowani, pozostają zaangażowani i pełni energii” – podsumowuje Bart Teuwen.
