Według przywódcy socjalistów, Ahmeda Laaoueja, możliwe jest znalezienie stabilnej większości w parlamencie brukselskim, składającej się z około pięćdziesięciu posłów i bez udziału MR.
Parlament brukselski odrzucił w środę znaczną większością głosów propozycję zgłoszoną przez brukselską partię Les Engagés, która miała na celu finansowe ukaranie posłów regionalnych za przedłużający się brak większości rządowej.
Inicjatywa ta miała wprowadzić mechanizm odpowiedzialności politycznej, który finansowo karałby wybranych przedstawicieli i ustępujących ministrów w przypadku przedłużającego się impasu w formowaniu rządu, jaki obserwujemy w stołecznym regionie.
Tylko Les Engagés i PTB głosowały przeciwko temu szerokiemu odrzuceniu.
Środek „nieodpowiedni”
Większość przeciwników uznała środek za nieodpowiedni, ponieważ parlament pozostaje aktywny nawet bez rządu, a nawet niesprawiedliwy, szczególnie wobec ugrupowań wykluczonych z dyskusji, w tym przypadku Team Fouad Ahidar, które nigdy nie zostało dopuszczone do udziału w negocjacjach rządowych w ostatnich miesiącach.
Kilku mówców wyraziło chęć szerszej debaty na temat poziomu diet poselskich.
Taki był przypadek szefowej grupy MR, Clémentine Barzin, która wykorzystała debatę, aby wymienić wszystkie inicjatywy podjęte bezskutecznie przez jej partię od czerwca zeszłego roku, aby według niej wyprowadzić region z politycznego impasu. Skrytykowała PS, „które nigdy nie zaakceptowało, że centroprawica wygrała wybory, ani nigdy nie zgodziło się na rzeczywistą dyskusję o kompromisie”.
Podczas części jej wystąpienia była regularnie przerywana przez lidera socjalistów, Ahmeda Laaoueja. Wcześniej tego dnia powtórzył on, że „odnotowuje decyzję MR o zepchnięciu PS do opozycji”.
Dodał, że PS chce wziąć odpowiedzialność, mając bardzo jasny mandat od wyborców. Według przywódcy socjalistów możliwe jest znalezienie stabilnej większości w parlamencie brukselskim, około pięćdziesięciu posłów – bez MR – która pozwoliłaby przyjąć budżet w celu uporządkowania finansów Regionu Brukselskiego, ale także prowadzić politykę mieszkaniową, sprostać głównym wyzwaniom spójności społecznej, mobilności, rozwoju gospodarczego, kwestii zatrudnienia…
