Minister Budżetu Vincent Van Peteghem oficjalnie potwierdził w środę plan stopniowego zwiększania federalnego wsparcia finansowego dla ośrodków pomocy społecznej (CPAS/OCMW). Kwota dofinansowania ma osiągnąć poziom 342,5 milionów euro do 2029 roku, co stanowi bezpośrednią odpowiedź na planowaną reformę systemu zasiłków dla bezrobotnych.
Reforma zasiłków i jej konsekwencje
Porozumienie koalicyjne rządu Arizona wprowadza fundamentalną zmianę w belgijskim systemie zabezpieczenia społecznego poprzez ograniczenie czasu pobierania zasiłków dla bezrobotnych do maksymalnie dwóch lat. Ta systemowa transformacja wywołała poważne zaniepokojenie wśród przedstawicieli ośrodków pomocy społecznej, którzy przewidują gwałtowny wzrost liczby osób zwracających się o wsparcie po utracie prawa do zasiłków państwowych.
„Przewidujemy wzmocnienie środków dla CPAS/OCMW, aby mogły w pełni realizować swoje zadania począwszy od 2027 roku” – oznajmił minister Van Peteghem, odnosząc się bezpośrednio do obaw wyrażanych przez sektor pomocy społecznej.
Finansowanie powiązane z rezultatami
Plan rządowy zakłada mechanizm warunkowego finansowania, w którym zwiększenie środków zostanie powiązane z konkretnymi wskaźnikami efektywności ośrodków CPAS/OCMW. Dodatkowe fundusze będą uzależnione od dwóch kluczowych czynników:
- faktycznego wdrożenia Zindywidualizowanych Projektów Integracji Społecznej (PIIS) dla beneficjentów
- efektywności działań aktywizacyjnych mierzonej liczbą osób pobierających dochód integracyjny (RIS), które znajdują stabilne zatrudnienie
Konstrukcja tego mechanizmu wskazuje na strategiczne podejście rządu, łączące zwiększenie nakładów finansowych z wymogiem osiągania wymiernych rezultatów w obszarze aktywizacji zawodowej.
Polityczny i społeczny kontekst zmiany
Ogłoszone zwiększenie finansowania należy interpretować w szerszym kontekście reformy belgijskiego modelu socjalnego, będącej jednym z filarów programu koalicji Arizona. Ograniczenie czasowe zasiłków dla bezrobotnych oznacza faktyczne przesunięcie odpowiedzialności za wsparcie długotrwale bezrobotnych z poziomu federalnego na lokalny.
Przedstawiciele sektora pomocy społecznej systematycznie sygnalizują obawy dotyczące zdolności instytucjonalnej CPAS do absorbcji znacząco zwiększonej liczby beneficjentów. Zapowiedź dodatkowego finansowania stanowi próbę złagodzenia potencjalnego szoku systemowego i zapewnienia ciągłości wsparcia dla najuboższych mieszkańców Belgii.
Skuteczność tej transformacji będzie zależeć nie tylko od skali zwiększenia środków finansowych, ale również od wzmocnienia potencjału instytucjonalnego ośrodków pomocy społecznej w zakresie aktywizacji zawodowej i efektywnej integracji społecznej beneficjentów.
