Niderlandzkojęzyczny sąd karny w Brukseli wydał w poniedziałek wyrok skazujący mężczyznę w wieku około trzydziestu lat na karę trzech lat pozbawienia wolności w zawieszeniu za napaść seksualną na młodą dziewczynę cierpiącą na niepełnosprawność intelektualną. Sąd uznał, że oskarżony faktycznie dopuścił się niestosownego dotykania ofiary, mimo że mężczyzna utrzymywał, iż chciał ją jedynie połaskotać.
Okoliczności zdarzenia
Młoda dziewczyna przebywała w ośrodku w Galmaarden (Brabancja Flamandzka) w dni powszednie. W lutym 2021 roku, gdy jej matka przybyła, aby ją odebrać, ofiara poskarżyła się na zachowanie jednego z pracowników placówki, twierdząc, że dopuścił się on napaści seksualnej w jej łóżku podczas nocy.
„Nagrania z kamer wykazały, że mężczyzna rzeczywiście wszedł do pokoju dziewczyny tego wieczoru, dwukrotnie”, wyjaśniła prokuratura. „Podczas przesłuchania oświadczyła, że dopuścił się wobec niej niestosownego dotykania. Eksperci uznali to przesłuchanie za spójne i wiarygodne. Ofiara, biorąc pod uwagę ograniczenia jej zdolności intelektualnych, nie jest w stanie wymyślić takich faktów.”
Strategia obrony i sprzeczności w zeznaniach
Prokurator przypomniał również, że przesłuchania oskarżonego były pełne sprzeczności, wielokrotnie zmieniał on swoją wersję wydarzeń, a wiele pytań pozostawało bez odpowiedzi.
„Te fakty są wyolbrzymiane, aby uczynić z nich coś, czym nie są”, odpowiedziała obrona. „Mój klient pracował jako nocny opiekun w tej placówce, ale nie był przeszkolony do opieki nad osobami z taką niepełnosprawnością. Chciał ją połaskotać, próbując nawiązać kontakt. Co najwyżej można mu zarzucić, że niewłaściwie ocenił sposób, w jaki powinien z nią wchodzić w interakcję.”
Stanowcza ocena sądu
Mimo linii obrony przedstawionej przez oskarżonego, sąd uznał, że napaść seksualna została udowodniona i skazał trzydziestolatka na trzy lata pozbawienia wolności w zawieszeniu.
Sprawa ta wpisuje się w szerszy kontekst ochrony osób szczególnie wrażliwych w placówkach opiekuńczych. Przypadek ten uwypukla znaczenie odpowiednich procedur rekrutacyjnych i szkoleniowych dla personelu pracującego z osobami z niepełnosprawnością intelektualną. Ponadto podkreśla istotną rolę systemów monitoringu w zapewnianiu bezpieczeństwa podopiecznym takich instytucji.
Wyrok sądu brukselskiego stanowi jednoznaczny komunikat dotyczący poważnego traktowania naruszeń nietykalności osób z niepełnosprawnościami, nawet w przypadkach, gdy sprawcy próbują bagatelizować swoje działania lub przedstawiać je jako niewinne formy kontaktu.
