Jednym z kluczowych elementów reformy ogłoszonej przez nowy rząd koalicji Arizona jest ograniczenie okresu pobierania zasiłków dla bezrobotnych do maksymalnie dwóch lat. Dzięki temu ministrowie federalni planują zaoszczędzić około dwóch miliardów euro do końca kadencji. Jednak reforma ta budzi poważne obawy wśród Centrów Publicznej Pomocy Społecznej (CPAS), które mogą zostać zmuszone do przejęcia opieki nad osobami pozbawionymi prawa do zasiłku.
CPAS w Liège spodziewa się znacznego obciążenia
Jean-Paul Bonjean, przewodniczący CPAS w Liège, szacuje, że około 2800 osób wykluczonych z systemu zasiłków może zwrócić się o pomoc do tej instytucji. „Koszty utrzymania tych osób są współfinansowane w 70% przez państwo, jednak pozostałe 30% spada na barki CPAS. Przy najwyższym scenariuszu, gdzie wszyscy wykluczeni zwrócą się do nas, dodatkowy koszt może wynieść od 15 do 16 milionów euro” – wyjaśnia Bonjean.
Do tego dochodzą wydatki związane z koniecznością zatrudnienia dodatkowego personelu. CPAS musiałoby stworzyć 39 etatów, co generowałoby dodatkowy koszt w wysokości 2,7 miliona euro. „To finansowe obciążenie, które jak tsunami może zniszczyć stabilność budżetową naszych instytucji” – ostrzega przewodniczący.
Potrzeba wsparcia ze strony rządu federalnego
Podobne obawy zgłaszają również inne miasta i gminy, których CPAS mogą stanąć przed podobnymi wyzwaniami. Władze lokalne liczą na to, że rząd federalny wprowadzi mechanizmy kompensacyjne, aby zapobiec finansowemu załamaniu lokalnych ośrodków pomocy społecznej.
Reforma zasiłków jest częścią szerszej strategii koalicji Arizona, mającej na celu zwiększenie liczby osób aktywnych zawodowo. Jednak aby uniknąć przeciążenia lokalnych instytucji pomocy społecznej, konieczne będzie znalezienie równowagi między oszczędnościami budżetowymi a odpowiednim wsparciem dla osób wykluczonych z rynku pracy.
