Planowana przez rząd De Wevera reforma systemu świadczeń dla bezrobotnych może pozbawić wsparcia finansowego nawet 24 700 osób w Brukseli. Zgodnie z nowymi zasadami, zasiłki będą przyznawane maksymalnie na dwa lata, a po tym okresie większość bezrobotnych straci do nich prawo. Wyjątek stanowić będą osoby powyżej 55. roku życia oraz ci, którzy mają co najmniej 30 lat stażu pracy.
Konsekwencje reformy
Według szacunków Vivalis, instytucji zajmującej się zdrowiem publicznym i pomocą społeczną w Brukseli, około 8 000 osób, które stracą prawo do zasiłków, będzie zmuszonych zwrócić się o dochód integracyjny do CPAS. Jednocześnie tylko co piąta osoba zagrożona reformą ma realne szanse na znalezienie pracy.
Eksperci podkreślają, że niski wskaźnik powrotu na rynek pracy wynika z trudnej sytuacji tej grupy. W Brukseli połowa bezrobotnych ma niski poziom wykształcenia, a tyle samo pozostaje bez pracy od ponad pięciu lat. Ponadto niemal połowa osób zagrożonych reformą ukończyła 45 lat, co znacząco utrudnia ich ponowne zatrudnienie. Co więcej, ponad 10 000 osób w ciągu sześciu miesięcy od utraty zasiłku nie będzie otrzymywać żadnego wsparcia finansowego w ramach systemu ubezpieczeń społecznych.
Obciążenie finansowe dla regionu
Nowe przepisy oznaczają dla Brukseli i jej gmin dodatkowe koszty, które mogą sięgnąć 80 milionów euro. Środki te będą przeznaczone na:
- 44 miliony euro na dodatkowe świadczenia RIS,
- 23 miliony euro na inne formy wsparcia społecznego,
- 13 milionów euro na zatrudnienie 240 nowych pracowników do obsługi wniosków w CPAS.
Koszty związane z reformą będą odczuwalne w poszczególnych gminach. W samej Brukseli wydatki wzrosną o 8,2 miliona euro, w Anderlechcie o 4,9 miliona euro, w Schaerbeek o 4,7 miliona euro, a w Molenbeek-Saint-Jean o 4,2 miliona euro.
Sytuacja bezrobotnych w Brukseli
Obecnie w stolicy Belgii ponad 6 600 osób korzysta z zasiłków dla bezrobotnych. W gminach Schaerbeek i Anderlecht liczba ta wynosi ponad 3 900, a w Molenbeek-Saint-Jean przekracza 3 400. Jeśli reforma wejdzie w życie, wiele z tych osób stanie przed koniecznością szukania innych źródeł utrzymania lub zwrócenia się o pomoc do instytucji społecznych.
